Via via kreeg ik een uitnodiging van een magiër.
Van hij die men "De Handenkoker" noemt.
Hij had doorgekregen hoe weinig zelfvertrouwen ik wel heb en peilde of ik nog gemotiveerd was.
Ook gaf hij mij vestimentaire tips.
Maar het was pas toen hij er zeker van was dat zijn vrouw het pand had verlaten om boodschappen te gaan doen, dat hij ter zake kwam.
"Kijk hier staan drie kokende ketels water. Nu vraag ik je om je hand in één er van te steken en mij rustig te beschrijven wat je voelt."
"Maar dat zijn kokende ketels!" protesteerde ik.
Er viel echter niet te discussiëren.
"Concentreer je op wat je ècht wil," bezwoer hij.
Hij had natuurlijk makkelijk spreken als magiër, zeker nu zijn vrouw niet thuis was, maar makkelijk of niet: zijn toon was dwingend! Met de moed van de wanhopige, ik vergat zelfs wat ik eigenlijk ècht wilde, stak ik mijn hand in de ketel die het dichtst bij mij stond, want dat leek mij het beleefdst.
Wat ik toen gevoelde kan ik met geen pen meer beschrijven. Alleen, ik kan u verzekeren: mijn leven is totaal veranderd. Ja, ik leef nu zonder het minste houvast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten