In een openhartige bui bekende ik aan een vriend dat ik diep inwendig eigenlijk Dimitri Sjostakowitz ben, en dat dàt de reden is waarom ik er alles aan deed om op hem te gelijken en te componeren in diens onwezenlijke traditie. Omdat het mijn droom was de 8ste symfonie te overtreffen en er tegelijk eer aan te bewijzen.
Nadat hij mij liet uitspreken legde hij zijn viscouvert neer en keek mij ernstig aan:
"Dimitri, je vergist je schromelijk, je mag je eigen volksaard niet verraden, in jou zit Ernest Claes!"
Zijn woorden schudden mij door elkaar. Ik begreep dat hij gelijk had. Hoe was mij dat ontgaan?
Wie mij kent weet dat ik mij sedertdien van Sjostakowicz niets meer aangetrokken heb en dat mijn aandacht uitsluitend naar ik en mijn lezers is gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten