Als ik zie aan welke achterlijke en sadistische cultuur ouders hun kinderen toevertrouwen, dan vraag ik mij ersntig af hoe ver men in België kan gaan alvorens men uit de ouderlijke macht wordt ontzet.
Arthur Smid, Kalmthout.
in Humo, 28 februari 2006
Geachte heer Smid,
Mag ik mij verontschuldigen voor het feit dat ik uw schrijven in Humo op 28 februari schaamteloos overneem in mijn eigen forum? Voor die daad heb ik twee redenen.
Ten eerste is er het feit dat mijn collega's van Humo, mensen die ik nochtans heel goed ken en hoog acht, het niet opportuun vonden om in te gaan op de problematiek die u zo treffend schetst.
En ten tweede, ik hoop u niet te grieven, is er het feit dat ik het helemaal niet met u eens ben.
U leest het goed meneer Smid, ik ben het hoegenaamd niet met u eens, al begrijp ik wel dat u slechts gemotiveerd door de zuiverste kindvriendelijkheid uw noodkreet en verontwaardiging in Humo uitte. Met weinig resultaat, maar dat was te verwachten want Humo is niet het juiste adres voor dergelijke standpunten. Een blad dat al decennia lang poogt jong te blijven kan maar moeilijk stelling nemen voor of tegen de maatschappelijke kanttekeningen die u maakt.
Maar terzake nu, laat ik stap voor stap, in de volgorde van uw brief, aantonen waarom u met uw klacht hoe dan ook gedoemd bent om alleen te staan:
1) de barre weersomstandigheden op de tweede zondag van februari!
Wat had u dan verwacht? Februari is putje winter. Een knipogend lentezonnetje en 20° Celsius, dàt was pas abnormaal geweest. U verwacht toch niet in alle ernst dat de scouts invloed uitoefenen op het weer, of wel?
2) een stoet fietsende scouts met de leiding voorop!
Hoort dat dan niet zo te zijn meneer Smid? De leiders op kop en de volgelingen er achter aan. Hoeveel veldslagen kenden geen faliekante afloop omdat de leiding zich niet voorraan, maar in de achterste gelederen bevond? Onkundig van welke kant het opging met het pril kanonnenvlees van hun ondergeschikten.
3) de scouting-dresscode
Ja meneer Smid, dat heb je nu eenmaal met dresscodes. Die kent men meestal ook vóór men lid wordt van een vereniging of zich waagt aan de uitoefening van dit of geen beroep. Of dacht u dat de loonslaven bij MacDonalds, of beroepswielrenners van eerste en tweede garnituur beter gewapend zijn tegen de wrede krachten van Moedertje Natuur? Neen toch!
4) blauw aangelopen en ernstig onderkoelde, desperaat huilende kinderen
Ik ken u niet meneer Smid, maar sta mij toe, tenzij u tot het medisch bevoegde korps hoort, wat niet uit uw schrijven blijkt, te denken dat u er met die diagnose ook naast kunt zitten. Moesten alle kinderen met een snotneus aan onderkoeling lijden, het zou nog veel erger gesteld zijn met de algemene conditie van onze jeugd dan nu al wordt gevreesd!
5) U pleit er voor om de ouders van die kinderen uit de ouderlijke macht te ontzetten
Dat voorstel laat ik geheel voor uw eigen rekening en verantwoordelijkheid, maar ik vertrouw u bij deze mijn mening toe:
Meneer Smid, hoe kan u de bal toch zo verschrikkelijk mis slaan!
U begrijpt m.i. niks van hedendaagse kinderen en hun liefhebbende ouders. Niks, geen sikkepit. Ik vrees dat u maatschappelijk ook weinig draagvlak zult vinden voor uw pedagogisch gedachtegoed.
Hoe vaak horen of lezen wij niet dat het onze jeugd aan lichaamsbeweging ontbreekt. Dat zij niet meer kan afzien. Dat zij niet meer beweegt. Dat zij niet meer in de buitenlucht komt, enz...
Geef toe: vaak, heel vaak!
En wat gebeurt er nu als de Kalmthoutse scouts hieraan iets willen doen? Kijk daar, een meneer Smid die zich geroepen voelt het initiatief in vraag te stellen.
Meneer Smid, denk nu niet dat dàt mijn ultieme argument is: een geïsoleerd initiatief op de heide! Helemaal niet. Neen, wat hier in alle ultimiteit moet worden beschouwd is de kinderziel van onze jeugd, die u klaarblijkelijk toch niet echt begrijpt. Want waar gaat het hier om? Een uurtje of drie hevig en collectief bibberen? Neen, helemaal niet, het gaat hier om de ultieme belevenis, het meedoen met de groep, de ervaring van de eigen kindergrenzen te verleggen.
U zag kinderen die iets beleefden, iets dat hen hun hele leven lang zal bijblijven. Veel langer dan alle overwinningen die zij behalen op hun Play Stations. Denkt u misschien dat zij zich u herinneren als de lieve meneer die hen medelijdend en met ogen vol ongeloof nastaarde? Ik hoop het niet, want wat zagen zij in werkelijkheid? Een drooggestoppeld heertje dat niet kon bevroeden hoe ver zij op dat eigenste ogenblik hun grenzen verlegden. En hoe lekker de warme cacao straks zou smaken, nà de inspanningen, nà het hete bad, bij het kijken naar De Pappenheimers: allemaal beloningen voor hun heldendaad.
Kortom, wat u zag maar niet begreep was de zondagmiddag van een groepje kinderen die zij zich over twintig jaar hun eigen kinderen zullen toewensen! Met plezier zullen zij dan op hun beurt de modder van de fietsen spuiten, precies zoals hun eigen ouders dat op die zondag in februari jongstleden deden.
Op één punt kan ik u echter troosten omdat uw wens is uitgekomen: deze ouders zijn ontzet. Weliswaar niet uit de ouderlijke macht, maar over het feit dat er mensen zijn zoals u. Mensen die over allerlei ditjes en datjes een mening hebben en die menen te moeten ventileren in Humo, zonder ook maar verder te kijken dan de druppel snot die ongetwijfeld ook aan uw neus heeft gehangen in die arctische momenten.
Ik groet u beleefd meneer Smid en ik verontschuldig mij nogmaals voor de boude interventie. Ik wens u nog ontelbare deugddoende wandelingen op de Kalmthoutse Heide, bij goed en bij slecht weer.
Met oprechte achting,
Floris
3 opmerkingen:
beste floris,
als de heer smid deze tekst zou lezen zou het snottebelleke aan zijn neus zeker niet blijven hangen zijn. het doet me deugd om dit te lezen omdat dit aantoont dat er nog wel degelijk mensen zijn die verder kijken dan "een troep huilende en desperate kinderen". het is volgens mij inderdaad die chocomelk en de heldenverhalen achteraf die dit avontuur een waar feest maken voor wie ook maar iets van scouting begrijpt of er ooit aan heeft meegedaan.
Gij snapt het!!!!!!!!!!!!
getekend
jos
'tenzij u tot het medisch bevoegde korps hoort, wat niet uit uw schrijven blijkt'
Bij deze: ik behoor tot het medisch bevoegde korps, zowel met betrekking tot de lichamelijke als geestelijke gezondheid.
Ik nam pas vandaag kennis van uw fraaie repliek.
Met vriendelijke groet,
Arthur Smid
voor Arthus Smid:
Hartelijk dank voor uw vriendelijke groet. Ik speel de laatste tijd weer met de idee om Oom Floris te laten herleven.
Een reactie posten