Weer een zware week achter de rug binnen de partij.
De affaire Erdal, de corruptie in West-Vlaanderen, Batibouw, Freya Van Den Bossche met weer wat goed nieuws - hoe staat het trouwens met die faktuur die de oliesector moet betalen? -, Imbev, enz...
Ik heb ook een professionele aanval moeten pareren, wat niet gemakkelijk was omdat ik het de eerste dagen van deze week ook niet helemaal meer zag zitten en de opmerkingen zeker niet ongegrond waren.
Maar sinds woensdag gaat het beter. Ik besef ook dat kritiek alleen niet volstaat. Eerst en vooral moet ik mijn eigen manier van werken eens grondig evalueren.
Eergisteren en gisteren leek alles dan min of meer tot rust te komen en dacht ik rustig het week-end tegemoet te kunnen gaan. Tot P. en ik gisteren nog even met G. praatten.
Heb ik, of hebben wij iets verkeerd gezegd? We weten het niet.
Misschien heeft zij een kwinkslag die op óns sloeg verkeerd geïnterpreteerd, maar plots begon zij te wenen.
Een ding is duidelijk, G. zit volkomen op haar tandvlees. Ik denk dat zij heel eenzaam is, maar ik zie ook niet goed hoe dat moet worden doorbroken. Eigenlijk kent niemand G. goed. Wel hebben we een kapitale fout begaan door in groep te gaan eten zonder haar er in te betrekken. Dat was zeker niet zo bedoeld. Door niemand, maar het is wel gebeurd.
Ik zal proberen daar aan te denken in de toekomst.
En zo voel ik mij dit week-end toch niet zo opgewekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten