Mijn contacten met de man van Atlantis zijn eerder sporadisch, maar zeer vriendschappelijk!
Wij tutoyeren elkaar.
" Man," zeg ik soms, "hoe gaat het ermee op de bodem van de zee?"
Meestal gaat het daar goed. Zo nu en dan wordt er een verdwaalde walvis de weg gewezen, maar je mag zeker niet spreken van grote problemen. Ingesloten zeeën of binnenzeeën daarentegen vormen een acuut probleem, maar daar kan de man van Atlantis niet veel aan verhelpen. Hij staat er alleen voor. Integendeel, daarvoor doet hij een beroep op mij.
"Jan," zegt hij soms, "hoe staat het ermee daar op het land?"
En dan moet ik toegeven dat zijn dossier niet de grootste prioriteit geniet.
Onder ons tweeën betreuren wij dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten