DSM van 4 maart lanceert het nieuwe buzzword: private coaching!
U doet er mee wat u wil, maar voor mij is het een zoveelste teken van de gevoelsarmoede waarmee veel mensen in onze maatschappij kampen.
Voor mij lijkt een private coach een surrogaat voor echte vrienden. Ik ga niet zo ver om het een vorm van prostitutie te noemen. Nog niet.
In onze maatschappij wordt het blijkbaar moeilijker en moeilijker om nog echte vriendschappen te sluiten en te onderhouden.
Ik geloof niet in het concept van private coaching: een goede private coach zal nooit meer voor je kunnen doen dan een goede vriend. En er blijven altijd problemen waar je helemaal alleen mee moet omgaan. Keuzes waarin een vriend je raad kan geven, maar nooit zekerheid.
Ikzelf troost mij met de wetenschap dat ik twee goede vrienden heb: een die ik al jaren niet heb gezien maar van wie ik weet dat ik echt, met om het even wat op elk moment bij hem terecht kan, en een die ik heel dikwijls zie.
Geen van beiden val ik echter lastig met dingen waarvan ik weet dat alleen IK de sleutels van de oplossing in de hand heb.
Of denkt U dat een betaalde private coach AL je problemen zal oplossen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten