The Wonderful Marlboro Man (2)

De eerste dag van de barre tocht verliep rustig, zonder noemenswaardige incidenten. Uiteraard had Marlboro Man heel wat bekijks, maar is dat eigenlijk niet normaal? In de Druivenstreek zie je niet veel cowboy's meer. En zeker geen helden uit het collectief geheugen. Ook meen ik eens te hebben opgevangen dat Camel eigenlijk het meeste gerookte merk is in die streek. Een toeareg was dus waarschijnlijk vertrouwder overgekomen.

Tegen de middag arriveerder wij bij The Bridge, de bekende afspanning bij de spoorweg in Seven Tombs. Marl reikte mij de teugels van zijn bronco aan en vroeg mij even te wachten.
Hij trok zich terug achter een paar struiken en kort daarop hoorde ik hem klaterend urineren.

(Shit, heeft die vent dan geen stadse manieren?)

"I never dreamed that any mere physical experience could be so stimulating," zei hij zichtbaar opgelucht toen hij weer de teugels overnam.

Ik moet hem nogal fronsend hebben aangekeken want: "Whatcha lookin' so mean for, Boy? A man takes a drop too much once in a while, it's only human nature." wees hij mij terecht met een andere quote.

"Nature, Mr. Marlboro Man, is what we are put in this world to rise above." repliceerde ik gevat en ik voelde mij echt als een acteur uit een filmklassieker.

"Je parafraseert de verkeerde film." antwoordde hij laconiek.

"Jij gaf de voorzet, ik ben gewoon gevolgd!"

Goedkeurend keek hij me in de ogen en vroeg dan,

"Zin in een robbertje poker?"

"Neen, ik gok niet."

"Pokeren is geen gokspel. Het is zuivere atlethiek, net zoals veldrijden iets is voor intellectuelen."



Ik bond Ingrid Bergman vast aan een straatlantaarn en volgde Marl The Bridge in.

Wat wij daar aanschouwden tart het onvoorstelbare!