woensdag 25 januari 2006

De groote vrouwenroof van Overijsche

Elke rechtgeaarde 'Oeilander weet het maar al te goed: het botert niet met Overijse:

Overijsenaren zijn jaloerse bokken, stielbedervers, leugenaars, profiteurs en voor drie kwart aangesloten bij het ACV!

Of dat waar is laat ik gevoeglijk in het midden, maar zolang de Hoeilaartse goegemeente niet bereid is een aantal feiten onder ogen te zien die aan de basis liggen van het "Schisma van de Druivenstreek", zoals het in de oorlogsjournalistiek wordt omschreven, heeft het geen nut om objectieve meningen ten berde te brengen. Laat staan overheidsgeld te vragen voor een verzoeningsexpeditie.

Alhoewel, misschien, héél misschien, komt er binnenkort een kentering in de situatie, want dank zij de heer Michel Erkers, gerenommeerd heemkundige, zijn er documenten boven water gekomen die de zaak in een historisch correct daglicht kunnen plaatsen.

Een en ander zal echter schokgolven teweeg brengen in het collectief geheugen van de gemeenschap, ja misschien zelfs de jeugd van Hoeilaart iets of wat ontredderen, maar kom, de waarheid heeft zijn rechten! Bovendien is het ook een feit dat de Hoeilanders begripvol, collegiaal, waarheidslievend en voor driekwart aangesloten zijn bij een serieuze vakvereniging.

De heer Erkers is eergisteren voor de pinnen gekomen met een artikel uit De Serrist van maart 1906, getiteld: De Groote Vrouwenroof van Overijsche, waarin kond wordt gedaan van een geschiedenis die menigeen zal verrassen. Niet alleen de inhoud van dat artikel is belangrijk, ook de eenvoudige grammaticale gewoonten duiden er op dat de journalist (Hiëronimus Brutin) in een tijd leefde waarin de waarheid belangrijker was dan de verpakking. Kom daar nog eens om in deze tijden van continuë spellingshervorming. Alleen is het spijtig dat het artikel niet in zijn volledigheid is gerestaureerd. Daarvoor was het te vochtig in de kelders van Weduwe Gournon, de vindplaats van de historische bron.

Relaas van de groote vrouwenroof van Overijsche
(door Hiëronimus Brutin)

Lezers, U hebt het al gehoort in de zondagsmis. De gebroeders Van Orshoven zijn verdwenen. Alledrie! Om wanbegrip te voorkomen volgt hier de gansche waarheit over het drama.

Zoals de volwassen en kiesgerechtigde Hoeilanders weten en beseffen noopt het schrijnent tekort aan vrouwen in ons dorp ons jong en vruchtbaar mansvolk om verder te kijken dan het Paardewater en de grenzen van Jezus-Eik.

Daarom was dit jaar beslist om het nodige vrouwvolk uit Overijsche te betrekken. De deernen zijn daar schoon, proper, werklustig, eerlijk en liberaal. Meer vraagt Hoeilaart niet. Een schrijven van onze secretaris Trudo De Raeymaecker om vrouwen te leveren tegen 6 september eerstkoment, dag van de druivenfeesten, wert door de Overijsenaren lomp beantwoort.

'Kust ze, 'zo stont er geschreven!

De Raeymaecker dacht nog dat dit een aanmoediging was en is hier voor uit zijn functie ontheven. Ge zout voor minder!

Na deze afwijzing door de zure-druiven-kwekers is dan door een geheim comiteit in Café "Néron" besloten om te gaan halen wat ons niet wort gegeven. "Hoeilaart neemt wat het niet krijgt," schijnt Sohie te hebben geroepen.

Drie dagen later zijn ze vertrokken, de heren Van Orshoven, Van Orshoven en Van Orshoven. De behoeftige jonkmannen. Hun laatste portret is getrokken bij de grensovergang aan het Paardenwater bij de Ijsche, waar zij een laatste lambic hebben gedronken en lachent zeiden: "Tot morgen, wij vliegen er direct in!"

Waar zij zijn ingevlogen weet niemant. Sindsdien is geen woort meer van hen vernomen, geen onderdeel meer gezien. Een politionele expeditie annex rogatoire commissie naar Overijsche Centrum heeft niks opgelevert. Die van Overijsche kunnen zwijgen gelijk bevroren kasseistenen.

Zijn de Van Orshovens vermoort?
Zijn zij gevlucht naar Amerika (al mag Got weten waarom)?
Zijn zij in Overijsche ondergedoken? (Sommigen zeggen dat de zon daar warmer schijnt)
Is't den duvel die hen heeft verleit?
Het mysterie is volkomen.

(Bij nieuwe feiten zal de Serrist u nader informeren.)

U hebt het gelezen. Dit oude artikel van Brutin werpt een bijzonder sterk licht op de huidige gevoeligheden die heersen tussen Hoeilaart en Overijse. Een licht waarvan de schaduw nu blijkt te vallen langs een kant die niemand zich kon inbeelden of wilde herinneren: vrouwenroof ligt aan de basis van het wantrouwen, de misverstanden, de afstandelijkheid en de flauwe grappen ten koste van de Overijsenaren.

Hoeilanders het wordt tijd in 't eigen hart te kijken!

Zuid-Afrika heeft zijn waarheidscommissie, Duitsland had Nurenberg. Er lopen mensenrechtenprocessen in Bagdad en Den Haag. In Hoeilaart biedt Het Lindenhof genoeg plaats om een zuiverende dialoog te voeren en een verzoenende conferentie te organiseren. Wij moeten alleen kunnen toegeven dat drie onnozele 'Oeilaartse vrouwenrovers aan de basis liggen van de schrijnende animositeit waar nog niemand rijker is van geworden. Zeker de Overijsenaars niet!

Op naar de vrede!

Geen opmerkingen: