We schrijven 24 januari (11:19)
Stilaan kom ik bij van de professionele plichten die ik gisteren heb vervuld:
Een zware vergadering met aansluitend full course diner met een aantal captains of industry overdag, en 's avonds opniew een 13-gangen degustatiemenu in het kader van een lobbying opdracht.
Van het goede te veel zal u denken, maar ik laat u denken!
Denken staat u vrij!
Zakelijk zat alles snor. Vooral het tweede diner was topklasse. Een gouden greep van P.!
Het enige vlekje op de avond is het feit dat mijn vrouw andere eigen beroepsverplichtingen had en mij niet kon vergezellen.
Ik moet toegeven dat ik haar ook erg laat uitnodigde. Gisterenmiddag om drie uur ongeveer en ik diende haar ook nog uit een meeting weg te roepen!
P. heeft meer greep op zijn familiale situatie en slaagde er wél in zijn vrouw mee te tronen. Een gelukkig initiatief want zij kwam op mij over als een zeer lief meisje/vrouw, die ook nog eens de conversatie op gang kon houden.
Een gelijkaardige of zelfs sterkere indruk maakte zij op onze gast, de Lithouwse ambassadeur Michaïlis Delportis, want die kon niet altijd zijn handen thuis houden heb ik de indruk. Ook P. heeft enige malen zijn wenkbrauwen gefronst!
Ik zeg nu wel een gelukkig initiatief van P., maar is dat wel zo?
Ik geloof eerder dat ik mijn zelfbeeld dringend moet bijstellen in neerwaartse richting want vanochtend las ik zijn verslag over onze, weliswaar aangename, beroepsverplichting en nu blijkt dat zijn vrouw mij een zachtaardig man vindt?
Een zachtaardig man?! Ik?
Ik heb altijd gedacht dat ik de indruk maakte van een koele decisionmaker te zijn.
Niet dus.
Klaarblijkelijk ben ik een watje, een zachtaardig man.
En daar moet ik het mee doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten