Op een april negentien drieëntachtig werd in het parlement van het Prinsdom L. een belangrijke besluit gestemd. Weliswaar op basis van een wisselmeerderheid, maar de ernst waarmee de politici van L. zich altijd van hun taken kweten stond garant voor de correcte uitvoering ervan. (Precies zoals zij altijd eender ander besluit gewetensvol uitvoerden.)
Besluit 19830401/PB is echter belangrijk omdat de rigoureuze uitvoering ervan verstrekkende gevolgen had voor de wereldpolitiek en de finale lotsbestemming van het ministaatje.
De meeste parlementairen van L. ten tijde van het besluit waren de kinderen en kleinkinderen van beroepspolitici die zelf stamden uit geslachten die sinds mensenheugenis nooit anders dan politieke ambten en bestuurlijke functies hadden bekleed. Dat verklaart waarom zij de nodige politieke wijsheid in pacht hadden om tot zulk hun formidabele beslissing te komen.
Lang vóór in Groot Britannië de Magna Charta werd geïntroduceerd kende L. al een verfijnd en modern systeem van open en vrije verkiezingen dat het doorgeven van politieke ambten en bestuursmandaten van vader op zoon, van moeder op dochter of ook intergeslachtelijk, op volkomen natuurlijke, vrije en democratische wijze regelde. De voor L. zo specifieke en ook nu nog op raadpleegbare oorkonden gebaseerde politieke instellingen hebben er via trial and error voor gezorgd dat alle nuttige politieke reflexen en ervaringen die de voorouderlijke geslachten door de eeuwen heen opdeden in de woelige geschiedenis van hun landje, opgeslagen werden in hun genen en hun DNA. Dat leidde er gaandeweg toe dat via de normale biologische selectiemechanismen (ik verwijs slechts naar de wetten van Mendel of de leer van Darwin) L. bij het inluiden van de twintigste eeuw gezegend was met een politiek superieur begaafde klasse die politieke integriteit en inzicht paarde aan een bestuurlijk métier van duizelingwekkend niveau. Geen enkele staat kon zich op dat vlak met L. meten. En ik durf te betwijfelen of er op dit ogenblik staten zijn die zich de gelijke van het toenmalige L. mogen noemen.
Het langdurig proces van historische, politieke en biologische selectie en ontwikkeling is uiteindelijk geculmineerd in uitspraken, besluiten en beslissingen die hun tijd ver vooruit waren en nog zijn, en die qua nut en zinvolheid hun invloed tot ver buiten de grenzen van het eigen landje lieten gevoelen.
De "Dubbelgangerwet" , want daar hebben we het over zoals de geïnformeerde lezer al wel begrepen heeft, had als doel, niet meer of niet minder, dan op een vreedzame manier het dubbelzinnige, het leugenachtige en zelfs het vlakweg crapuleuse in het discours van vele wereldleiders aan de kaak te stellen en de verworpenen op aarde zo een kans te geven zich te bevrijden van misleiding, onderdrukking en uitbuiting. Dat klinkt pretentieus, maar in feite was het heel eenvoudig van opzet, al vergde de uitwerking ervan meer dan de gewone oprichting van een werkgroep of subsidiëring van deze of gene NGO. Het komt er op neer dat op basis van een wetenschappelijk programma dertig internationale machthebbers en dictators een dubbelganger zouden krijgen. Deze dubbelgangers, gesteund door de formidabele veiligheidsdiensten van L. en enkele machtige bevriende pers- en mediagroepen zouden op gerichte wijze en via diverse vormen van sabotage en desinformatie hun tegenhangers, de échte leiders dus, in diskrediet brengen.
(wordt vervolgd. )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten