Gisteren ben ik naar het personeelsfeest geweest.
Ik heb zo nu en dan twijfels over de zin van dergelijke patronale initiatieven, maar ik moet toegeven dat ik mij, voor mijn doen, uitstekend vermaakt heb. Van één ding heb ik echter spijt: ik dans niet.
Ik ben er te verlegen voor. Bang om mij belachelijk te maken of dat dierlijke lusten het van mijn dagdagelijkse zelfbeheersing zouden halen. Daarom dans ik niet.
Toch maak ik mij daarover nu zorgen. Als je baas zorgt voor een weergaloos dansorkest en jij als personeelslid danst niet: is dat dan geen insubordinatie? Een schrijnwerker die zijn personeel schaven en hamers geeft verwacht toch ook dat die
daarmee werken?In mijn geval zou dwang misschien helpen, maar een incentive zou dat zeker doen!
Met een loonsverhoging van 5% en een verplichte cursus ballroom dansen zou ik volgend jaar de ster van ons personeelsfeest zijn.
Laat ik dit punt op de agenda van de volgende dienstvergadering plaatsen. Ik weet zeker dat een aantal andere collega's hier ook dankbaar gebruik van zouden willen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten