Groot feest.
Met de 17de jaarlijkse kerstboomvrijlating, de derde zondag na Kerstmis, word een mooie traditie in eer gehouden.
's Ochtends begon het bij mij thuis in familiale kring met het aftooien van onze prachtige Nordic Hill. Na drie weken stand te hebben gehouden in een toch droge kamerlucht, stond zij er nog even spits en pront bij, zij het wat zenuwachtig, alsof zij voorvoelde wat er komen ging.
Ja, het is een zij. Kenners zoals ik, en vele andere Hoeilanders met mij, zien dat, maar het vergt jaren oefenen om het onder de knie te krijgen. Bij de mannetjes hangen de naalden eerder neerwaarts en bij vrouwtjes staan ze eerder spits rechtop. Dit is een vuistregeltje voor buitenstaanders, geen garantie voor accuratesse!
's Middags voltrok zich dan het grote gebeuren in volle dorpsgemeenschap.
Alle Hoeilanders, pastoor, burgemeester en schepenen, verzamelden zich met hun kerstbomen aan de rand van het Zoniënwoud.
De korte vrijheidsmis werd opgeluisterd door het ingetogen, maar zeer begeesterde gezang van ons onvolprezen Ruusbroec-koor. Zuiver A capella, wat het publiek rillen deed, en beslist niet omdat het -3° vroor!
Daarna werden de kerstboomeigenaren toegesproken door vervolgens de schepen van Cultuur, van Landbouw en Dorpsvermaak, door de voorzitter van het O.C.M.W., de glunderende gemeentesecretaris (voor wie het de eerste keer was dat hij deze eer mocht smaken), de schepen van Openbare Werken en Bosbouw en tot slot door de Burgemeester zelf. Deze laatste was zoals hem eigen het minst breedsprakerig, maar zijn boodschap was duidelijk: zoals de Here God zijn kudde heeft losgelaten, zo moeten wij Hoeilanders onze bomen kunnen loslaten!
Toen brak het grote ogenblik aan.
Het Moment.
Elke Hoeilander liet voorzichtig zijn boom los en trok zich terug op de weide van boer Van der Vaert, waar de laatste voorraden Glühwein van 2005 ter beschikking van het publiek stonden, met Neropannekoeken gebakken door het personeel van restaurant Victoria.
Aan de overkant stonden de boompjes bij elkaar. Onwennig drentelend van links naar rechts, elkander besnuffelend. Aarzelend. Ongelovig over wat hen overkwam.
Maar zie dan, een heus wonder!
Alsof hun naalden allen tegelijk de onontwijkbare kracht van de grote magneet van de vrijheid hadden gevonden. Langzaam maar zeker... , mannetjes en vrouwtjes tegelijk, kwam een grote stampede van kerstbomen in beweging. Ook mijn lieve, fiere Nordic Hill in de voorste gelederen liet zich niet kennen.
Met gekraak, geraas, geruis, geknisper, gesplinter en gedaas. Het duurde wel een vol uur alvorens de laatsten in het donker van het bos verdwenen waren. Hun trek naar de vrijheid definitief begonnen!
Daarmee is het jaarlijkse feest, dat ons door de Overijsenaren - die de opgang van Hoeilaart in de vaart der volkeren nooit hebben kunnen verkroppen - ten zeerste wordt benijd, echter niet zomaar voorbij! Geen Hoeilander die aan de leemte, die met het vrijlaten van zijn kerstboom in zijn huis is ontstaan zou kunnen wennen zonder nieuws van zijn naar de vrijheid hollende boom.
Over drie weken is het opnieuw verzamelen geblazen in zaal"de Eekhoorn", waar de heren Paul Van Lood en OCMW voorzitter Brouette verslag zullen doen van de kerstboomtrek, die zij hoogstpersoonlijk in een door de gemeente ter beschikking gestelde terreinwagen volgen. Met filmcamera's en geluidsregistratiemateriaal.
Die dag, gevoeglijk het feest van "de Grote Aankomst" genoemd, krijgt elke Hoeilander een foto van zijn kerstboom op de plaats waar hij in de Russische toendra wortel staat te schieten!
Het is pas na afloop van deze bijeenkomst, "de Grote Aankomst" dus, dat voor de ware Hoeilander het nieuwe jaar van start kan gaan en hij de lege plek in zijn huis zal opvullen met een kamerhoge vetplant, een statige lamp of een plastisch kunstwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten