Ik kon mijn geluk niet op toen ik met Peperkoekje, een echte tovenares, kon trouwen, zeker niet toen zij - alleen om mij een plezier te doen - heel Brussel mèt het Atomium wegtoverde opdat ik kon aanschouwen hoe het landschap er moet hebben uitgezien vòòr de mens op aarde verscheen.
"Machtig!" was het enige wat ik kon uitbrengen, terwijl ik er met mijn iPhone foto's van nam.
Na een uur of twee dat landschap te hebben bewonderd zei ik haar dat ze nu alles wel weer terug mocht toveren want de files vanuit richting kust en Ardennen waren intussen gigantisch groot geworden en de overheden begonnen zich zorgen te maken over het verdwijnen van enkele Europese en internationale instellingen.
Ineens begon Peperkoekje te wenen: "Dat probeer ik al een hele tijd maar het lukt niet, ik ken alleen maar de basistechnieken echt goed, om eerlijk te zijn, en ik moet ook het laatste jaar nog doen."
"Ach zo erg is het ook niet, ontspan, misschien kom je er wel op."
Ik hoopte dat zij op die manier de situatie wat zou relativeren en dat de oplossing haar inderdaad weer te binnen zou schieten. In tussentijd zette ik mijn foto's op Facebook.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten