Een vriend van mij, totaal geen avontuurlijk type, heeft ooit gans bij toeval het ei van Columbus gevonden, ergens bij de opgraving van een Spaanse herberg. Hij was door het dolle heen en naarmate de gebeurtenis verder achter hem in het verleden kwam te liggen zette hij zijn heroïsche rol meer en meer in de verf. Aanvankelijk was dat nog leuk om aan te horen en leken de toenemende details nog relevant, maar gaandeweg ging het gewoon de keel uithangen. Toen hij vanmorgen alweer begon over hoe fragiel de schaal toch was en hoe hij die met één hand koesterend en met de andere (de linker!) schattenrovers van zich af moest slaan, toen knapte er iets in mij. Ik legde het zwaard van Damocles op de keukentafel en stelde hem een ultimatum: een omelet of onze vriendschap.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten