Door een gaatje in de net verzonnen muur beloerde ik de figuren voor dit verhaal. In spanning kleedden zij zich allen om. Een vrije vermomming had ik gezegd. Zij verwachtten uiteraard, ieder voor zich de hoofdrol. Maar dat was geenszins mijn bedoeling. Ik was zelfs niet van plan met figuren te werken.
Een aantal van hen zijn mij daar trouwens later komen over aanspreken. Eentje met een fictieve knots! Om maar te zeggen. Zij wensten rekenschap en een billijke vergoeding. Zij claimden dat zij door mij niet in een ander verhaal zijn verschenen en zwaaiden vervaarlijk met een aantal recent verschenen romans die als bewijs moesten dienen. Maar wat daar ook van weze, ik ben het die hier uiteindelijk de pen vasthoud, en om hen bang te maken dreigde ik er mee het bovenstaande gewoon te schrappen. Daar hadden zij niet van terug want op een existentiële uitdaging hadden zij niet gerekend. Dus vroegen zij een kwartiertje tijd om te beraadslagen. In de volgende zin waren ze echter al weer terug. Of ik het hier bij wilde laten dan.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten