Er was eens een gymnast. Waarschijnlijk de lenigste die ons land ooit heeft gekend. Op een dag liet hij zich in een aan de binnenkant met fluweel gecapitonneerde kist opsluiten. Die kist werd zorgvuldig dichtgeschroefd en met de eerste pakketboot naar het land waar iedereen gelukkig is gestuurd.
Het was een reis van een week of drie maar onze lenige gymnast was iemand die ook heel lang zijn adem kon inhouden wanneer hij maar comfortabel zat. Het is wel waarschijnlijk dat hij in week twee toch een keertje geademd heeft.
De mensen in het land waar iedereen gelukkig is zouden dat zijn omdat zij ook heel lenig en plooibaar zijn en zich steeds weten te plooien in de richting die het gelukkigst maakt.
De lenigste gymnast die ons land ooit heeft gekend plooide een tijdje met hen mee om het te ervaren maar besloot al snel weer terug naar huis te gaan. Het was per slot hier dat hij de lenigste was en, eerlijk gezegd, niet daar.
"En?" vroeg het meisje dat in stilte van hem hield, "zijn ze daar echt zo gelukkig?"
"Het lijkt er sterk op, maar het blijft toch plooien hoor."
"Ja, wat had je verwacht."
Over die vraag moest de gymnast ineens lang nadenken.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten