Verkeerd gebruikte uitdrukkingen

"En? Wat sta je daar te gapen? Heb ik iets van je aan misschien?"


__________

Geheel moeiteloos

Ook vandaag heeft de man die nog nooit op een originele gedachte kwam zijn reputatie weer alle eer aangedaan. Zoals steeds ging hem dat ook geheel moeiteloos af. En zo wordt hij bekender en bekender.


__________

Bij de mensen van goede wil

Een vrouw van lichte zeden voedde haar kinderen op om zelfstandige en eerlijke mensen te worden en leerde hen om zeker nooit met vreemden mee te gaan.
Maar u weet beter dan ik hoe kinderen zijn. Vreselijk eigenzinnig en vergeetachtig.
Op zekere dag kwamen zij dus uren te laat thuis. Zij hadden namelijk mensen van goede wil ontmoet door wie zij waren meegetroond omdat zij hen een aantal dingen over hun moeder wilden mededelen. Dingen waar je op een bepaalde leeftijd recht op hebt. De kinderen hadden er niets van begrepen en stelden dan ook veel vragen. Zoals: "Maar waarvan kent u onze moeder dan zo goed?"
De moeder was eerst zinnens geweest om hen zonder eten naar bed te sturen maar toen zij inzag dat deze ontmoeting er ooit van had moeten komen bakte zij pannenkoeken met stroop en mochten de kinderen ook voor het eerst in hun leven bier drinken. Zij kende per slot heel wat mensen van goede wil en wist dat die het altijd goed bedoelen.


__________

Van puur geluk!

"Hoe de mannen die van puur geluk met stenen gooiden hun huwelijk in stand hielden is mij een raadsel en ik had heel wat medelijden met hun vrouwen wier wonden mij heiliger waren dan mijn eigen vlees en bloed."
"Maar hoe bent u daar dan zelf toe gekomen? Zeggende wat u nu zegt?"
"Van puur geluk meneer."
Waarna ik met enig ongeloof en heel wat hoofdschudden werd doorgezonden.


__________

Geest

Zelfs al is de geest er al jaren uit, de flessen worden vaak lang bewaard.


__________

Wraak

"Zullen we samen wraak nemen?"
"Pardon?"
"Of we samen wraak zullen nemen?"
"Daar voel ik momenteel niet zo veel voor, eigenlijk."

Kijk, zo gaat dat dus meestal.


_____

Omdat ik u niet onderschat

Toen ik wakker werd hing de sfeer van intens geluk nog altijd in de kamer.
Er moet zich wel iets heel betekenisvol hebben afgespeeld op een of andere manier,
dat begrijpt u wel.


_____

Deining is heel andere koek!

"Hoor' ns. Je moet daar nu mee ophouden."
"?"
"Met je trillingen. Je veroorzaakt almaar meer trillingen."
"Trillingen? Ik dacht dat het deining was. Dat ik deining veroorzaakte, dacht ik."
"Deining? Is het dàt, al dat getril?"
"Dat was toch de bedoeling!"
"In dat geval neem ik het nog even in overweging. Deining is heel andere koek."


_____

De gymnast

Er was eens een gymnast. Waarschijnlijk de lenigste die ons land ooit heeft gekend. Op een dag liet hij zich in een aan de binnenkant met fluweel gecapitonneerde kist opsluiten. Die kist werd zorgvuldig dichtgeschroefd en met de eerste pakketboot naar het land waar iedereen gelukkig is gestuurd.
Het was een reis van een week of drie maar onze lenige gymnast was iemand die ook heel lang zijn adem kon inhouden wanneer hij maar comfortabel zat. Het is wel waarschijnlijk dat hij in week twee toch een keertje geademd heeft.
De mensen in het land waar iedereen gelukkig is zouden dat zijn omdat zij ook heel lenig en plooibaar zijn en zich steeds weten te plooien in de richting die het gelukkigst maakt.
De lenigste gymnast die ons land ooit heeft gekend plooide een tijdje met hen mee om het te ervaren maar besloot al snel weer terug naar huis te gaan. Het was per slot hier dat hij de lenigste was en, eerlijk gezegd, niet daar.
"En?" vroeg het meisje dat in stilte van hem hield, "zijn ze daar echt zo gelukkig?"
"Het lijkt er sterk op, maar het blijft toch plooien hoor."
"Ja, wat had je verwacht."
Over die vraag moest de gymnast ineens lang nadenken.


_____

Vrienden

Misschien moet ik jou eens de namen van al mijn vrienden opsommen. Je denkt toch altijd dat ik er geen heb. Let op, het zijn er massa's. Dat hoeft niet zeg je? Geen tijd? Is vriendschap dan niet belangrijk voor jou? Denk je dat ik je wat op de mouw speld? Het zijn stuk voor stuk goede, betrouwbare vrienden en vriendinnen in wier gezelschap ik graag gezien wordt. Je wil het niet horen? Jij vind vriendschap niet belangrijk? Het zijn er echt véél hoor!
Jammer, ik had zo gehoopt…
Goed dan, maar jou schrap ik, besef dat wel.

En jij? Weet jij wel hoeveel vrienden ik heb? Ik zal ze eens opsommen...


_____

Het petje van man die zijn plaats kent

Bij het slapen gaan zet ik mijn petje van man die zijn plaats kent af. `s Anderendaags, na heerlijk brutaal en vrijuit te hebben gedroomd, bij het wakker worden, zet ik het meteen weer op. Ik ben ten slotte een man die weet naar wie hij moet luisteren en dus goed zijn plaats kent.
Dat betwijfelt u?
Toch wel hoor, ik ken mijn plaats héél goed zelfs.
U wil weten hoe dat dan zit met mijn petje van man die zijn plaats kent?
Dat is heel eenvoudig.
Vroeger hadden alle mannen die hun plaats kenden zo'n eender petje, maar de meeste daarvan zijn in de loop der jaren zoek geraakt. Ik heb het mijne nog. Dat is alles.


_____

Het ei van Columbus

Een vriend van mij, totaal geen avontuurlijk type, heeft ooit gans bij toeval het ei van Columbus gevonden, ergens bij de opgraving van een Spaanse herberg. Hij was door het dolle heen en naarmate de gebeurtenis verder achter hem in het verleden kwam te liggen zette hij zijn heroïsche rol meer en meer in de verf. Aanvankelijk was dat nog leuk om aan te horen en leken de toenemende details nog relevant, maar gaandeweg ging het gewoon de keel uithangen. Toen hij vanmorgen alweer begon over hoe fragiel de schaal toch was en hoe hij die met één hand koesterend en met de andere (de linker!) schattenrovers van zich af moest slaan, toen knapte er iets in mij. Ik legde het zwaard van Damocles op de keukentafel en stelde hem een ultimatum: een omelet of onze vriendschap.


_____

Toen de maat ineens vol was

Ik kreeg toen vaak bezoek van ruimtewezens. Dat laat ik nu uiteraard niet meer toe.
Zij waren, aanvankelijk, altijd heel beleefd, maar steeds vergleed zo'n treffen snel in de meest extreme vulgariteiten en ja zelfs verwijten. Vooral ten koste van mij, omdat ik nu eenmaal de mensheid en al de rest hier vertegenwoordigde in hun ogen of wat daarvoor ook mocht dienen. Dus heb ik er uiteindelijk een einde aan gemaakt. Eerst probeerde ik hen nog tot rede te brengen door er op te wijzen dat men bij ons niet zomaar zijn gevoeg doet in alle kamers van het huis van de gastheer (volgens hen een grote eer die heel wat voorbereiding vergt!) of door hen te vragen in de ogen te kijken van de persoon tegen wie men spreekt, vooral als het tegen een mens is.
Nadat ze beloofden mijn vrouw en kinderen min of meer met rust te laten wanneer ze het tegelijkertijd met mij over aspecten van de aardse cultuur hadden (ik hoorde hen kermen vanuit de belendende vertrekken) maar zich niet aan hun woord hielden was voor mij de maat echter vol.
Met de vliegenmepper heb ik ze stuk voor stuk plat geslagen en de stoffelijke overschotten heb ik tot stof vermalen en opgerookt.


_____

Wat zalmen 's avonds doen

Wat zalmen 's avonds doen? Dat vroeg hij zich steeds meer af. Hoe hij zich dat is gaan afvragen is ons een raadsel. Zelf hebben wij ons dat nooit afgevraagd. Het leek ons evident, al was er natuurlijk niets dat ons denken ter zake rechtvaardigde, want wie weet dat eigenlijk, wat zalmen 's avonds doen? Mensen zoals wij denken daar in feite nooit over na.
Vaak is hij er 's avonds en 's nachts op uit getrokken om het te onderzoeken, liet hij uitschijnen. Wat sommigen van ons - ik niet - in twijfel trokken. Hij kon ook nachtelijke ontmoetingen gehad hebben! Hij bleef doorgaans lang weg weg, dat wel. Was pas bij het krieken weer terug dikwijls. En dan liet hij ons geloven dat hij zich alweer had afgevraagd wat zalmen 's avonds doen.
Nu, mij kon het in feite niet echt wat schelen wat zalmen dan doen. Als dat enigszins van belang is dan zal het ooit nog wel blijken. Zo bekijk ik dat.


_____

De jaren van verstand

"Dames en heren," sprak de stadhouder de jeugd van de stad toe, "Wat ben ik verheugd te mogen zien dat u in groten getale aanwezig bent! Daarom neem ik deze gelegenheid bij de horens om te verklaren dat jullie nu allemaal officieel de jaren van verstand hebt bereikt."
"De jaren van verstand?" klonk het van ergens op de dansvloer.
"Precies, de jaren van verstand. En dat betekent dat jullie voortaan ook belastingen mogen betalen!" herhaalde de stadhouder plechtstatig.
"Maar wij zijn vandaag toch niet slimmer dan gisteren en zullen volgende week toch ook niet veel wijzer zijn?
"Neen, maar dat hoeft ook niet. Dit is gewoon de bevestiging van een officieel en heuglijk feit omdat het bestuur transparant wil zijn."
Dus ging de jeugd van de stad, die de transparantie hoog in het vaandel heeft zitten, gewoon door met verliefd worden, reizen plannen, zich afvragen wat geluk precies is, goede doelen steunen, en alle andere manieren om zich nuttig te maken in de samenleving. Een paar hielden dat tot hun dood toe vol.


_____

Gedachten lezen

Ik denk dat het aan mijn curieuze hoofddeksel ligt, maar gisteren werd ik door iemand aangesproken die weten wilde of ik ook gedachten kon lezen.
"Natuurlijk niet."
Hij moest toch weten dat zoiets onmogelijk is, en dat om tal van voor de hand liggende redenen.
Hij informeerde ook of ik het dan al ooit geprobeerd had, om mij zulke categorieke uitspraken te permitteren?!
Daarop wilde ik dan weten welk soort gedachten hij dan al gelezen had en aan welke hij de voorkeur gaf!
Dat ging mij niet aan antwoordde hij, maar ik mocht gerust aannemen dat hij dagelijks diverse gedachten las.
Ik prees hem voor zijn gevoel voor deontologie en wees hem weer op het m.i. onmogelijke van de capaciteiten die hij zichzelf toeschreef.
"… en ik heb wel wat anders te doen dan mijn tijd te verbeuzelen met iemand die denkt dat hij gedachten kan lezen," voegde ik er aan toe, waarna ik hem liet staan om de eendjes te gaan voeren. Ik ben benieuwd of hij heeft gelezen wat ik dààr allemaal bij dacht.


_____

In Jean-Claude trof Laurette eindelijk eens een man die nooit van zijn bonus zou afzien!


_____

Die ochtend

De verandering van uitdrukking op haar gelaat sprak boekdelen, toen Jack haar vertelde dat hij aan de kost kwam als jazzmusicus.
"Maar Lorna!"


_____

Korte periode van besluitvorming

Door een gaatje in de net verzonnen muur beloerde ik de figuren voor dit verhaal. In spanning kleedden zij zich allen om. Een vrije vermomming had ik gezegd. Zij verwachtten uiteraard, ieder voor zich de hoofdrol. Maar dat was geenszins mijn bedoeling. Ik was zelfs niet van plan met figuren te werken.
Een aantal van hen zijn mij daar trouwens later komen over aanspreken. Eentje met een fictieve knots! Om maar te zeggen. Zij wensten rekenschap en een billijke vergoeding. Zij claimden dat zij door mij niet in een ander verhaal zijn verschenen en zwaaiden vervaarlijk met een aantal recent verschenen romans die als bewijs moesten dienen. Maar wat daar ook van weze, ik ben het die hier uiteindelijk de pen vasthoud, en om hen bang te maken dreigde ik er mee het bovenstaande gewoon te schrappen. Daar hadden zij niet van terug want op een existentiële uitdaging hadden zij niet gerekend. Dus vroegen zij een kwartiertje tijd om te beraadslagen. In de volgende zin waren ze echter al weer terug. Of ik het hier bij wilde laten dan.


_____

Deze kleren

Deze kleren? Die draag ik niet om te verhullen dat ik géén ervaring heb. Ik draag ze om te verhullen dat ik véél ervaring heb!


_____

(Met dank aan Billy Wilder)

Onze kennissenkring

"En bent u een Maatschappelijk Verantwoord Ondernemer?" vroeg moeder, die onze kennissenkring graag uitbreidde met interessante mensen.


_____

"Acquired Tastes"

Vader mocht dan wel gekrompen zijn totdat zijn hoofd niet veel groter was dan een olijf, dit had geen merkbare invloed op zijn slechte gewoonten.


_____

Het ritueel met de vaas

De man die al zo dikwijls diepzinnige dingen had gezegd stond op en kuchte.
"Ja," dachten zij die gekomen waren om het uit de eerste hand te beleven, "het komt er weer van! We hebben niet lang moeten wachten. Hij ziet er niet zo spits uit dan we dachten, maar goed, het is natuurlijk nooit verstandig om op het uiterlijk af te gaan."
Maar hij was nog niet klaar om alweer iets dieps te debiteren. Hij wilde wel (het was per slot zijn roeping), maar het kwam natuurlijk niet vanzelf. Of juist wel natuurlijk, het viel alleen niet op te roepen.
Hij gaf zijn actie dan ook snel een andere wending en schikte wat bloemen in de vaas die hij daarna op de vensterbank zette. Om diepzinnige dingen te zeggen hielp dit ritueel al wel eens. Daarna kwam hij weer aan tafel. Daar keken zij die gekomen waren om het uit de eerste hand te beleven elkaar veelbetekenend aan. Zij wisten niets van het ritueel met de vaas, dat had hij altijd voor zich gehouden.


_____

De kracht van verandering

Ik wilde wel eens de kracht van verandering ondervinden en daarom schonk ik mijn vrouw een fijn kalfsleren zweepje. Zij leek mij de aangewezen persoon om mijn wens sturing te geven. Zij weet het beste wat er aan mij veranderd mag worden vermoed ik ook.
Het is een geschenk waarvan zij meer gebruik maakt dan van de vele andere dingen die ik haar ooit gaf en dat verheugt mij want niets is zo pijnlijk voor een man als te moeten merken dat zijn geschenken niet naar waarde geschat worden. Inderdaad, zij haalt het kleinood geregeld tevoorschijn om mij er mee, doorgaans licht, te kastijden en zodoende bepaalde veranderingen te stimuleren.
Voorlopig bevalt deze gang van zaken mij ook, want - vrienden die mij al langer dan vandaag kennen zullen het zeker bevestigen - ik ben op een aantal punten al behoorlijk krachtig veranderd. Bovendien heb ik Paula, mijn vrouw dus, gezegd dat wanneer ik wens af te zien van onze overeenkomst ik het zweepje onmiddellijk terug krijg. Maar dat voorzie ik pas na nog heel wat verandering eigenlijk. Ik hoop dat zij zich dan op dat moment gevoeglijk aan de afspraak houdt natuurlijk.
Voorlopig hoeft het echter zeker nog niet. De wijze waarop ik door kracht kan veranderen fascineert mij nog in hoge mate en uitwendige sporen van de methode vallen ook niet al te zeer op.


_____

Vroeger

Ik was vroeger een ballon. Enorm opgeblazen. Maar uiteraard werd ik doorprikt en ben ik leeg gelopen. Het valt mij moeilijk om daarover te spreken en dat heeft ook weinig zin in feite. Dus zwijg ik maar.
Ik heb ook geen boodschap aan wie nu nog lucht heeft om mij weer eens op te blazen. Dat wordt toch weer gehannes en het eindigt op een klap.
Ik zeg dit allemaal niet om iets uit te leggen. Het beschrijft wie of wat ik nu ben. Maar vroeger ja, toen heb ik inderdaad heel even gevlogen.


_____

Literaire boeken

Hier en daar zijn verzetsresten overgebleven van waaruit onverhoeds boeken worden gegooid naar de argeloze voorbijganger die dacht dat alles nu al wel lang achter de rug zou zijn. Boeken met literaire pretenties uiteraard.
Op die manier maken ze ook nog slachtoffers, af en toe. Het mogen dan wel gelukstreffers zijn, maar het is bekend dat literaire werken diep kunnen raken. Al is er vaak geen zinnige uitleg voor. Neem nu dat meisje onlangs, dat getroffen werd door Liefdesverhalen van Robert Walser.
Als zo'n nest gelokaliseerd kan worden wordt het uitgeschakeld uiteraard. Tegen een bombardement boeken op basis van een film of een televisiefeuilleton, laat staan een biografie van een wielerkampioen bijvoorbeeld, zijn ze niet bestand. Of toch heel zelden. Wees gerust. Heel erg lang houden ze het niet meer uit.


_____

Onbeschrijflijk

Er was eens een vrouw die ging beseffen dat zij onbeschreven was. Dientengevolge repte zij zich naar buiten en sprak de eerste de beste voorbijganger aan om haar alsnog te beschrijven.
"Maar mevrouw, hoe komt u er bij?"
"Waar bij?"
"Dat ik u zou kunnen beschrijven. Wij kennen elkaar niet eens."
"Maar dat maakt u precies tot een onbevangen getuige. Uitermate geschikt dus!"
Deze uitleg kon hem evenwel niet overtuigen.
"U blijft er bij dat u mij niet kan beschrijven?"
"Uiteraard," antwoordde de man die heel de tijd uiterst beleefd bleef al vond hij haar aandringen stilaan verdacht.
"Jammer."
Bedrukt liep zij weer naar huis, "misschien ben ik gewoon onbeschrijflijk," probeerde zij zich met de feiten te verzoenen, "zulke mensen zijn er nog."


_____

Diep doorvoelde hunker

Ook in de stenen bleek een diep doorvoelde hunker aan intimiteit aanwezig en hij besloot om daar niet in tussenbeide te komen.


_____

Een aforisme van oom Floris

Enorm hoe veel mensen het altijd hebben over de verre afstanden die ze hebben afgelegd. En veel minder over hoe het ginder was.


_____

Gesprek tussen Ringo en Paula

"Wat doe je nu Ringo?"
"Ik praat met mijn handen Paula."
"Nou, je kan het wel goed uitleggen!"
"Ik wil dat je me begrijpt."
"Volkomen Ringo! Alleen had ik nooit gedacht dat je de taal machtig was"


_____

Bij de andersdenkenden

Geheel onbedoeld bevond ik mij ineens in een vertrek met andersdenkenden. Zes. En ze waren druk doende anders te denken.
"Wat zitten jullie hier zo bijeen op een hoopje?" vroeg ik.
"Wij denken anders," zei er een voorzichtig.
"Dat vermoedde ik al," ging ik door, al had ik het zoals u al weet al helemaal in de smiezen.
"Is het zo duidelijk?"
"Ja, eigenlijk wel."
"Tja… we kunnen niet anders. Het zit in onze vorming en opleiding. Waarschijnlijk ook in onze opvoeding. Al was mijn moeder nooit zo fanatiek.
En ze dachten verder anders. Hoe of wat dat in zijn werk ging valt niet in één twee drie uit te leggen. Soms is het ook behoorlijk subtiel. Maar ànders is het zeker!
Even overwoog ik of ik misschien iets voor hen kon doen of betekenen. Biertjes bestellen bijvoorbeeld, want zij leken daar wel mee weg te kunnen. Maar de oudste, hun leider denk ik, dacht daar anders over.
"Hoeft niet," wees hij af, "maar evenzeer bedankt."
De man die naast hem zat dacht daar duidelijk ook anders over maar hield wel zijn mond.


_____

Hier is het spek enorm lekker

Ik moet even niet opgelet hebben want iemand was mijn huis binnengedrongen. Hij zat in de keuken en at van mijn spek.
"Wat heeft dit te betekenen?" eiste ik een verklaring, in de wetenschap dat de wet aan mijn kant stond.
"Hmmm… heerlijk spek. U leeft hier goed," antwoordde hij, terwijl hij beleefd opstond en mij de hand te schudde.
"Ja, dat weet ik."
"Ik had honger en wilde wel eens spek eten. Ik heb al heel wat gehoord over het spek hier aan deze rand van de beschaving, ziet u."
"Ja, wij hebben lekker spek," gaf ik toe.
"Ik at nog niet eerder zulk lekker spek. Ik denk dat ik mijn familie zeker kan overtuigen om hier te komen wonen."
Met die woorden verliet hij mijn huis.
Buiten hoorde ik hem roepen.
"Ja! Hier is het spek enorm lekker!"


_____

Warm en koud

Na afloop werd ons bezworen dat dank zij heel wat warm en koud blazen dit soort problemen niet meer rijzen zou. Dat wij weer als vanouds aan de slag konden als een begenadigd volk.
Ja, er was heel wat warm en koud geblazen. Soms eensgezind in dezelfde richting, warm òf koud. Maar ook vaak in alle richtingen, zelfs tegengestelde, warm èn koud. Dit heeft het voor niemand gemakkelijker en begrijpelijker gemaakt.
Nu is alles dus voorbij. Maar let wel, er wordt weliswaar heel wat minder geblazen dan toen, maar nu begint alweer het zuchten. Nu nog stil en wat vertwijfeld, maar straks weer ongemeen luid en brutaal.


_____

Overdreven

Wat ik in onledigheid meende te leren.

Ha-haa

haaa

-aaaaH

hijgde de vrouw.

Het was duidelijk dat zij mijn prestatie op prijs stelde!

Hoe

waaa

haaaaaRRGGG

Maar dàt was duidelijk overdreven

_____

Zo moeder, zo dochter.

"En wat wens jij voor mij mama?"
"Dat je later een goede man vindt die jou ècht verdient!"
"Net wat ik jou ook heb gewenst."


_____

Lakeien

Uiteindelijk heb ik toch maar getekend.
"Zo, nu ben je mijn lakei," zei hij.
Voortaan was ik lakei.
Waarschijnlijk heb ik ervoor getekend omdat ik gelukkig wilde zijn en dacht dat ik dat als lakei wel zou zijn, of in elk geval zou worden.
Ik ben jarenlang zijn lakei geweest en in mijn vrije tijd las ik boeken. Daardoor heb ik veel geleerd. Dat ook u lakei kan worden bijvoorbeeld.
Indien u hier tekent wordt u vanzelf mijn lakei.
Er zouden veel meer lakeien kunnen komen in de wereld als men er maar aan denken zou.


_____

Leitmotiv

Al heel jong zocht zij naar een Leitmotiv. Dat moet haar zijn aangepraat.
"Weet je, ik zoek altijd naar een Leitmotiv," zei ze toen we eens samen onze boterhammetjes opaten.
"Een Leitmotiv," dacht ik, "hoe zou dat zijn?"
Al heel snel vergat ik dit gesprek, laat staan dat ik mijn visie op het Leitmotiv-gebeuren zou hebben toegelicht. Zo zit ik namelijk niet in elkaar.
Jaren later zijn wij elkaar nog eens tegengekomen en weer raakten wij in gesprek.
"Het is of ik heel mijn leven vergeefs naar iets heb gezocht," zei ze.
"Een Leitmotiv?" preciseerde ik.
Dat wist ze niet helemaal zeker.


_____

Een aforisme van oom Floris

Waarom iemand een steen werpen als je ook een mes hebt?


_____

De maskers af!

"Dirk, het is belangrijk dat wij door de maskers heen blijven kijken en rechtuit met met elkaar omgaan."
"Waarom zeg je dat tegen mij Erik? Ik ben Jan.


_____

Erectie

"Hé, jij hebt een erectie!"
"Neen hoor, dat heb ik altijd als ik voorover gebogen zit."


_____

In code

Ooit brak ik een gesprek in code. Dat ging als volgt:
"Als de maan over alle goeds waakt, waarom dan altijd kwaad denken als je in het licht staat? Dat heeft geen zin."
Zij die in het maanlicht stonden begrepen dat dit een wijze raad was en namen zich voor altijd in dat licht te blijven staan om zo deel te zijn en nog meer te krijgen van al het goede waarover de maan dan toch waakte.
Toen zij evenwel, na jaren, totaal niet meer beseften dat de maan met haar schijn evenzeer voor schaduwen zorgde als de zon, waren zij niet voorbereid op de ontmoeting met het volk dat voorheen, net zoals zijzelf ook en vooral, het kwade dacht.
Zij zagen zich in alle rechtschapenheid en in het volle maanlicht gedwongen in ballingschap en eeuwige hunker terug te trekken.
Dat voltrok zich dus in volstrekte code, wat deze geschiedenis nog onbegrijpelijker maakt.


_____

Grant en Val

... en toen begreep Grant dat Val de kooi nooit zou openmaken.


_____

Peperkoekje

Ik kon mijn geluk niet op toen ik met Peperkoekje, een echte tovenares, kon trouwen, zeker niet toen zij - alleen om mij een plezier te doen - heel Brussel mèt het Atomium wegtoverde opdat ik kon aanschouwen hoe het landschap er moet hebben uitgezien vòòr de mens op aarde verscheen.
"Machtig!" was het enige wat ik kon uitbrengen, terwijl ik er met mijn iPhone foto's van nam.
Na een uur of twee dat landschap te hebben bewonderd zei ik haar dat ze nu alles wel weer terug mocht toveren want de files vanuit richting kust en Ardennen waren intussen gigantisch groot geworden en de overheden begonnen zich zorgen te maken over het verdwijnen van enkele Europese en internationale instellingen.
Ineens begon Peperkoekje te wenen: "Dat probeer ik al een hele tijd maar het lukt niet, ik ken alleen maar de basistechnieken echt goed, om eerlijk te zijn, en ik moet ook het laatste jaar nog doen."
"Ach zo erg is het ook niet, ontspan, misschien kom je er wel op."
Ik hoopte dat zij op die manier de situatie wat zou relativeren en dat de oplossing haar inderdaad weer te binnen zou schieten. In tussentijd zette ik mijn foto's op Facebook.


_____

Kameleon

Ik gaf nog een groot afscheidsfeest voor al mijn vrienden en bekenden, omdat ik mij daarna zou laten verbouwen tot een kameleon. (Ik zal niet uitweiden waar en hoe dat in zijn werk ging, maar ik wil er wel over kwijt dat het heel pijnlijk was en het koste ook enkele jaren vooraleer heel het proces en de genezing compleet was.)
Schielijk en totaal onopvallend keerde ik daarna weer naar ons dorp. Met een taaie, leerachtige huid en uitpuilende ogen, hongerig naar de dingen die ik vroeger nog met geen tang zou hebben aangeraakt en helemaal niet meer geïnteresseerd in wat ik eerder meende mij bovenmatig aan te belangen.
De eerste die ik tegenkwam was een oude schoolvriend die het wel een kwartier kostte om in mij de oude te herkennen:
"Wat ben jij veranderd zeg. Je valt totaal niet meer op en wat je allemaal verteld heb ik ook al dertien keer eerder en beter gehoord. Waarom heb je jezelf dat aangedaan?"
Ik zei dat het slechts een klein offer was en dat ik het iedereen kon aanraden. (Want wat zegt een mens anders, als er toch geen weg terug meer is?)
Hoofdschuddend liep hij door.
Verder herkende niemand mij meer of zag mij zelfs maar staan, tot gesprekken kwam het niet.
Even vreesde ik dat ik een grote vergissing had begaan en dat ik mij nooit in een kameleon had mogen laten veranderen. Stel dat de meerderheid van de mensheid hetzelfde zou doen en een totaal onopvallend leven zou beginnen leiden, zonder vaste kleur of geur of mening en inzicht en er wel voor wakend geen pertinente dingen te zeggen. In wat voor een land zouden we dan niet leven?


_____

Het echte leven

Na verloop van tijd begon mijn maitresse steeds meer aan te dringen om te trouwen en u begrijpt dat ik voor een enorm dilemma stond: bij mijn vrouw blijven of toch maar de grote stap zetten.
Tot ik er het volgende op vond!
"Paula, moeten wij niet eerst weten of wij wel in het èchte leven staan? Want wat wij tot nu toe beleven is in feite toch niet meer dan een romantisch avontuur!?"
"Wat stel je dan voor?" wilde zij weten, want zij had altijd al grote bewondering gehad voor mijn originele ideeën.
"Dat we elk onze eigen weg gaan en door sleutelgaten loeren, want het is algemeen geweten dat het echte leven zich daar àchter afspeelt. De dag dat wij elkaar elk aan weerszijde van dezelfde deur recht in het oog kijken trouwen we meteen, want dan weten we wel zeker dat wij ook in het echte leven voor elkaar bestemd zijn!."
"O Ringo, hoe kom je er toch op," kirde zij opgetogen.
Nu weet u wat er aan de hand is als u mij of Paula op een dag voorovergebogen voor uw deur betrapt. Dat heeft niets met u te maken, maar alles met het èchte leven.

Versie 1.0

Na verloop van tijd begon mijn maitresse steeds meer aan te dringen om te trouwen 

en u begrijpt dat ik voor een enorm dilemma stond: 

bij mijn vrouw blijven of toch maar de grote stap zetten.

Tot ik er het volgende op vond!

"Paula, moeten wij niet eerst het èchte leven leren kennen? 

Want wat wij tot nu toe beleven is in feite toch niet meer dan een romantisch avontuur!?"

"Wat stel je dan voor?" wilde zij weten, 

want zij had altijd al grote bewondering gehad voor mijn originele ideeën.

"Dat we elk onze eigen weg gaan en door sleutelgaten loeren, 

want het is algemeen geweten dat het echte leven zich daar àchter afspeelt. 

De dag dat wij elkaar elk aan weerszijde van dezelfde deur recht in het oog kijken trouwen we meteen, 

want dan weten we wel zeker dat wij ook in het echte leven voor elkaar bestemd zijn!."

"O Ringo, hoe kom je er toch op," kirde zij opgetogen.

Nu weet u wat er aan de hand is als u mij 

of Paula op een dag voorovergebogen voor uw deur betrapt. 

Dat heeft niets met u te maken, maar alles met het èchte leven.

_____

Actie!

... toen volgde nog een ingewikkeld vakbondsritueel, actie naar verluidt,
maar de werkgevers lieten zich niet meer beïnvloeden.


_____

De waarheid

"Mammaaa?"
"Ja kinderen?"
"Waarom zit de waarheid in een klein hoekje?"
"Omdat ze gestraft is natuurlijk!"
"En wanneer mag ze er uit?"
"Als ze weer braaf is."


_____

De Koude Ridder

Ten einde raad bleef er maar één onzalig ding over:
"We moeten beroep doen op De Koude Ridder."
"De Koude Ridder?"
"Ja, De Koude Ridder!"
"Maar dat kan niet. Dat overleven we zelf niet!"
"Dit is heirkracht, we hebben geen alternatief meer. We lieten de boel veel te lang aanslepen en met die SWOT analyses en KPI's komen we er zeker niet uit."
"Dat zeg je omdat ik op dat idee kwam zeker?"
"Ontbiedt De Koude Ridder!" gebood diegene van ons die het niet meer kon aanzien.
En zo kreeg De Koude Ridder de opdracht om het land uit de problemen te halen met het gevolg dat de gevoelstemperatuur hier nu constant 3° onder wat een normaal mens als aangenaam ervaart lijkt te liggen, wat dan weer aanleiding gaf tot een golf van voortijdige overlijdens. Waarbij ook dat van de man die de problemen met SWOT analyses en KPI's te lijf had willen gaan.


_____

Het bezoek

Ik kreeg bezoek van een man en vrouw met hun twee kinderen. Ik vroeg wat ze van me wilden en toen vertelden ze, terwijl zij hun kinderen dwongen hun pet voor me af te nemen, dat ze gehoord hadden dat ik iemand was met respect voor normen en waarden. Iemand voor wie de maatschappij ontzag diende te hebben en van wie wel eens de redding zou kunnen komen. Ik zei dat dat maar geruchten waren want dat ik mezelf wel anders kende en of ze dat alstublieft aan al diegenen die zo over mij opgeven wilden gaan vertellen. Maar was ik dan niet degene dit en ook dàt had bewerkstelligd en daarvoor eens naast de koning is mogen gaan staan waaruit bleek dat de koning kleiner was?
Ik ontkende ten stelligste dat ik dat ooit had beleefd.
Zij wilden niet uit mijn mond aannemen dat wat over mij verteld wordt minder waar is dan wat men redelijkerwijs van een man mag verlangen.
"Zo zie je maar hoe bescheiden die mensen zijn," hoorde ik haar tegen haar kinderen zeggen, die inmiddels hun petjes weer hadden opgezet.


_____

Licht gepiep

Omdat ik al een hele tijd rare en onverklaarbare geluiden maakte, besloot ik in revisie te gaan. Men verwees mij naar een huis van vertrouwen met revisoren die het oude ambacht nog van hun vaders (stielmannen) hadden geleerd. Zij beschikten over degelijk en beproefd materiaal waarmee zij bekwaam om wisten te gaan.
Als ik goed luisterde kon ik horen hoe luid knerpende en pijnlijk snerpende patiënten in belendende vertrekken steeds stiller werden, waarbij ik mij de heilzame werking van oliën en vetten voor ogen haalde, aangebracht door bekwame vingers!
Na enkele dagen werd ik als totaal nieuw ontslagen en ging ik terug naar mijn familie en werkkring. Hier functioneer ik eigenlijk zo goed als volkomen normaal. Behalve nog een licht gepiep vanachter onderaan, maar dan moet je al héél goed luisteren.


_____

De vrouw in huis

Hij schrok zich een hoedje toen hij naar de val ging kijken. Hij had een vrouw gestroopt! Een bloedmooie, jonge bovendien. Dat was nooit de bedoeling geweest, het was hem om een everzwijn te doen.
Hij begreep natuurlijk onmiddellijk dat hij daarmee in slechte papieren zat. Een vrouw vangen op die manier is tegen de wet, en de kans dat hij er mee weg zou komen schatte hij niet hoog in. Er zat niets anders op dan haar te houden. Hij woonde alleen, dus in zekere zin kwam het wel uit.
Dit alles vertelde hij mij met een stalen gezichtsuitdrukking en ook zij zweeg in alle talen toen zij hem de overschot van het boodschappengeld kwam brengen.


_____

De toverspreuk

Hij kon de toverspreuk niet uitspreken. Hij lispelde en stotterde en verwisselde "l"n met "r"n en propte er te onpas "p"s tussenin… tot hij uiteindelijk berustte.
Hij wilde wel nog weten of het ook kon "als de bedeling maar goed was?"
Wij moesten hem teleurstellen.


_____