Ik lag languit in het gras en probeerde mij mijn gesprek met het ruimtewezen te herinneren. Maar ik kon er mij absoluut niets meer van voor de geest halen. Geen flard. Was het dan zo triviaal geweest? Voor een keer dat mij iets interessants overkomt!
Toen voelde ik ineens een schaduw over mijn gezicht glijden. Ik opende mijn ogen en ik zweer het bij god, daar stond alweer een ruimtewezen.
"Wat wil je?" vroeg ik.
"Ik wil weten waar je het met die ander over had," kraakte het zoals ook het vorige had gekraakt.
"Ach, wat small talk over het leven. Je leeft maar één keer en zo."
"Small talk dus," herhaalde het, "dat jullie hier maar één keer leven."
"Ja, ik kan er mij trouwens niet veel meer van herinneren."
Daarmee leek het gerustgesteld en net als een schaduw verdween het ook weer ineens, precies zoals het eerste trouwens.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten