Zijn ziekte, die trouwens heel lang verborgen is gebleven, bestond er in dat hij elke avond, haast dwangmatig, in zijn dagboek noteerde wat hij de volgende dag moest beleven. Op die manier regelde hij voor zich een leven met vele stijlen, bijvoeglijke naamwoorden, bijzinnen, wat neven- en onderschikking, verdeeld over heel wat genres en subgenres.
Gaandeweg, in de loop der jaren bemerkte men wel een verschraling en een vereenvoudiging in het hoe en wat van de dingen die hij schreef. Tot men uiteindelijk rechtuit sprak van "een totale verschuiving naar summiere richtlijnen of voornemens in steeds kortere paragrafen."
Achteraf, bij het doorlezen van zijn notitieboekjes is nooit iets teruggevonden dat ook maar van verre leek op een duidelijk verhaal.
Een bevriend medicus vertrouwde mij toe dat deze ziekte helemaal niet zo zeldzaam is.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten