Les 1 over overspel

Vol verwachting namen de cursisten de eerste richtlijnen tot zich:

"Wie nà de seks
de maan ziet knipogen
hoort zich weer om te draaien en
'Ik heb echt geen haast. Ik blijf nog wat bij jou,'
te fluisteren.
Verder denke men beter niet te ver vooruit.
Voor wie de maan niet ziet
spreekt dit uiteraard allemaal vanzelf!”

Achteraf werd in kleine groepjes wel nog wat gediscussieerd over het leergeld.


__________

Gehannes

„Kijk nu, ginder!”
„Wat spookt hij nu weer uit?”
„Hij heeft weer gevoelens denk ik”
„Krijgen we weer dàt gehannes."


__________

De dinosaurussen

De dinosaurussen hielden van dans en drank
en worstelden met gevoelens van liefde en trouw.

Al trokken sommigen zich los zo nu en dan
van het gewoel om na te denken over het leven

wat er eerst was: de dino of het ei?

Men koesterde hun namen en citeerde vaak hun werk

Maar het staat vast
dat het slecht met hen is afgelopen
en niemand weet waar zij echt hebben in geloofd.


__________

Alfabet

Uiteraard
zijn de wolken
een beweeglijk alfabet
waarin eenieder zelf
de waarheid kan lezen

Maar er valt
natuurlijk altijd
wel wat beters te doen.


__________

Een aforisme van oom Floris

Heel erg nieuw is een nieuw geluid doorgaans niet. Maar wel luid!


__________

Mogelijk

"Ja, hij blijft maar denken dat zoiets mogelijk is."


________

Zwart gat

J. bleek inderdaad een ware meester in het jongleren met gevoelens, maar later, toen ik hem wat beter had leren kennen gaf hij toe:

„Het blijft staren in een zwart gat."


__________

Waarin ik erg voorzichtig ben

„Kom, u mag mij eens naakt zien!” zei mijn buurvrouw.
Ik dacht dat ik haar verkeerd had begrepen.
„Naakt?” herhaalde ik.
„Ja, naakt. Ik sta hier helemaal naakt.”
Zoiets had ik mij al wel eens voorgesteld natuurlijk. Maar om op zo’n manier te worden aangesproken! Het was ook nog nooit bij mij opgekomen dat het zo eenvoudig kon gaan. Ik kende niemand die dat al had meegemaakt. Op deze manier bedoel ik.
„Nu dacht ik dat ik u verkeerd begrepen had,” zei ik lacherig.
„Neen hoor. Ik sta hier naakt. Van kop tot teen. Kom maar kijken. Teken maar een denkbeeldige deur en kom binnen.”
Dus tekende ik een denkbeeldige deur op de scheidingsmuur en ging kijken. Zij was inderdaad naakt. Behalve die pantoffeltjes dan.
„Wie had dat nu gedacht,” zei ik bij gebrek aan beter.
„Ja, zo zie je maar hé, waar een wil is is een weg!” antwoordde ze en ze bekeek zichzelf ook nog eens in de spiegel.
„Ik kan natuurlijk niet zo blijven rondlopen,” rondde zij dit bijzondere moment af, „ik kleed mij maar weer aan.”
„Ja, dat zou ik ook doen,” zei ik.
Ik ging weer terug langs waar ik was gekomen en gumde de denkbeeldige deur ook weer zorgvuldig weg.
In dit soort zaken ben ik erg voorzichtig weet u.


__________

Jan en Ingrid (Open relatie)

"Ja Ingrid, maar zo’n open relatie... dat lijkt mij toch nog behoorlijk gesloten hoor, telkens ik interesse toon toch!"


__________

Twee vrienden

„Op dat feest is mij weer iets overkomen.”
„Wat is er je dan overkomen?”
„Ach, dat zeg ik beter niet.”
„Je zegt het beter niet?”
„Nee, door altijd maar weer te gaan vertellen wat mij overkomt, kom ik er toch ook nooit uit.”
„Ja, daar heb je misschien wel gelijk.”
„Daarom vertel ik het maar niet.”
„Ja, ik zie wat je bedoelt.”
„Ja?”
„Het gaat dus weer om een vrouw?”
„Ja."


__________

Vredesduif 3.0

In alle stilte wordt aan de nieuwe vredesduif gewerkt!


__________

De stelling van Pythagoras

Terwijl hij haar voor de n^de maal in haar vijverdiepe ogen keek begon Jack zich af te vragen of Lady Windemere wel over de kennis beschikte die hij haar voor haar man had willen ontfutselen. Niets in haar voorkomen wees op een bovengemiddelde belangstelling, laat staan kennis, voor wiskunde.


__________

Niet omzien

"Kom, niet omzien, laat ze maar doen daar beneden."


__________

Onvoorbereid

Geheel onvoorbereid kwamen de kunstkenners in contact met een performance artiest en zij zochten dan ook onmiddellijk naar duiding:

"Dit moet zijn van nà dat zijn vrouw afscheid van hem heeft genomen."


__________

Klaroenman vs het journaille

Zoals zo veel superhelden las Klaroenman graag de verslagen van zijn laatste heldendaad in de krant, al bleef hij zich mateloos irriteren aan de onzorgvuldige journalistiek, die zonder de minste "fact checking" van wat getuigen zoal bazelen klakkeloze artikels produceert:

„Redding kondigde zich aan middels een onbestemd maar manhaftig trompetgeschal.”

Bij het lezen van zulke onzin verfrommelde Klaroenman zijn krant tot een prop om die met alle kracht tegen de muur te keilen:

„Een KLAROEN verdomme, een KLAROEN. Weten ze het nu nog niet!?"


__________

Wippen

"Maar heb jij dan echt nooit eens zin om met iemand anders te wippen?"


__________

Soms/Altijd

"Soms."
"Maar het is altijd soms."
"Het is ook altijd soms."
"Waarom zeg je dan niet altijd?"
"Omdat het altijd soms aanvoelt."
"Altijd?"
"Ja."
"O, ja. Ja, dat is soms moeilijk."


__________

Iemand als ik!

Ik ben zo iemand die op de dag van de domme vragen piekert of de vraag die ik stellen wil wel dom genoeg is en uiteindelijk dan ook geen vraag meer stel. Dat is natuurlijk dom, maar het strookt met de geest van de dag, al is het niet met de letter. Op alle andere dagen stelt het probleem zich omgekeerd, althans wat de eerste zin betreft.
U begrijpt toch wat ik bedoel? (Dit laatste is ook weer typisch een vraag waar iemand als ik mee zit, denk dus even na alvorens u antwoordt)


__________

Mechanisch atavisme

Boven het gekrijs van de passagiers uit
maakten de geluiden van de beffende bussen iets los bij hem.
Iets diep en primitief.


__________

Het gevoerde beleid

In de vrijstaat V, waar de goegemeente graag zichzelf bekijkt, werd door de overheid alweer een besluit getroffen dat geheel aan de wensen van hun onderhorigen beantwoordt. Vanaf 31 maart volgend jaar (eerder was technisch niet mogelijk) zullen overal in het straatbeeld spiegels worden aangebracht zodat het voor eenieder mogelijk wordt op eender welk moment wanneer men zich in de openbare ruimte bevind, na te gaan of men uiterlijk wel voldoet en zonodig kleine correcties kan aanbrengen, want ook daarvoor zal ruimte worden gecreëerd. Of plaats gemaakt, zoals zij het bondig formuleren.
Eerst zullen de hoofdstad en de provinciehoofdsteden bespiegeld worden, daarna volgen de andere steden en de landelijke gebieden, waarbij het bevolkingsaantal als criterium wordt genomen.
De betrokken overheden laten in hun persbericht ook weten dat dit project aan 750 voltijdse equivalenten werk zal verstrekken.
Uiteraard zal dit besluit slechts een eerste stap zijn, want nog voor wij dit bericht helemaal wisten te formuleren werd er al vanuit oppositiekringen (weliswaar "ten persoonlijken titel”) geopperd dat er best ook richtlijnen worden uitgevaardigd waardoor de gemiddelde burger die zich weerspiegeld zal zien een houvast krijgt wat betreft zijn publieke voorkomen. Wat dus wil zeggen dat ook de oppositie het in de kern eens is met het gevoerde beleid. Dit laatste ter bespiegeling voor onze eigen leiders.


__________

...

"Ben je nu nog altijd zo eenzaam?"


__________

Out of the Blue

Dit moet dan het sprookje zijn waarin zij eerst een stroom tekenden op de keukenvloer, waarin zij vervolgens - staande met het water tot net onder hun heupen - hun hengels uitwierpen, in de zalige zekerheid dat er die dag wel veel vis moest zitten. Want zij waren per slot toch scheppers!
Wat er daarna gebeurde, dit is echter pure veronderstelling, moet zijn dat de ene, omdat hij ineens zijn evenwicht verloor, zich vastklampte aan de andere en dat zij op die manier samen verdronken zijn.
Ja, dat is eigenlijk is de enige uitleg die de vondst van twee verdronken vissers aan de oever van een rivier getekend met blauw en groen krijt, drie hoog in een keuken, enigszins aannemelijk maakt.
Tenzij je denkt aan de absurde wraak van een tovenaar, dan stierven zij inderdaad zomaar, out of the blue. Maar ik zie niet in waarom je dat zou denken, dit is per slot toch het sprookje waarin zij eerst een stroom tekenden op de keukenvloer.


__________

Het zoekende brein van Prof Piccard

Sedert Prof. Piccard op de bodem van de diepste zee had rondgelopen
beschikte hij over de gave zich de dingen te herinneren die hem nog niet overkomen waren.
Van toen af, en naarmate hij ouder werd steeds meer en meer, alvorens zich aan een nieuw experiment te wagen (wie herinnert zich zijn trompetgeschal bij de oude wallen van Jericho?) zonderde hij zich steevast af om, zo zeggen zij die hem menen echt gekend te hebben, zich ook nog dat éne wat iedereen gewoonlijk ontgaat te mogen herinneren.


__________

Interview met een polyglotte toen zij nog jong was

„Een taal leren om telkens weer opnieuw de dingen te horen die ik nooit zal kunnen begrijpen, dààr gaat het om,” zei de vrouw die ondanks alles niet voor polyglot wilde doorgaan, in een interview in 1958,
dat ik na haar dood terugvond tussen een van haar vele spraakkunsten naast talloze recepten waarvan zij blijkbaar overtuigd was dat zij die ooit bereiden zou wanneer zij gelukkig geworden was.


__________

Nog een foto van Jan en Ingrid

„Oei Jan, kijk hier, nog een foto van jou en je ex, die mag nu toch eindelijk weg?”
„Maar nee Chantal, ik sta daar ook aan jou te denken!"


__________

Ik wil je zo graag iets vertellen...

De inktvis
die niet wist van onmogelijke liefde
sloop
omdat hij haar afwezig wist
op het totaal van al zijn armen
heel behoedzaam de drempel over van het huis van de vrouw
van wie hij zielsveel was gaan houden.

Er was iets in de manier waarop zij liep!

Eerst dacht hij aan de keukentafel
maar bevreesd voor inkijk liep hij verder door
haar kamer in
om daar
op de grote spiegel
die hem aan de zee herinnerde

„Ik wil je zo graag iets vertellen…”

op te schrijven

en dat was maar het begin van zijn boodschap
(geheel geschreven met zijn eigen inkt.)


__________

Het oog van de schrijver

Toen de schrijver de vraag kreeg van hoe hij telkens weer aan de eerste zin van zijn verhalen kwam vertelde hij dat die hem aangereikt werd door een man met een pancarte die doorgaans `s ochtends aan de overkant van de straat aan zijn raam voorbijliep.
De volgende ochtend toen hij wakker werd met naast hem de vrouw die hem die vraag gesteld had (het was de eerste keer dat zulks hem overkwam) keek hij werktuigelijk naar buiten en wees:

„Kijk, daar loopt hij!”
„Ik zie niemand,” antwoordde zij verbaasd.
„O, misschien moet je er wel oog voor hebben."


__________

Bergop

Achteraf besef je dat je overal naartoe had kunnen fietsen met de fiets die je toen had.
Met de fiets die je nu hebt, een betere, lijkt dat alweer niet zo evident, want net als toen lijkt alles altijd bergop.


__________

Een aforisme van oom Floris

Mag je er eigenlijk wel van uitgaan dat wie het voor bekeken houdt, het ook werkelijk bekeken heeft?


__________

Verhaal waarin ik met mijn navel zal knipogen

In dit verhaal zal ik eens knipogen met mijn navel. Subtiel, gewoon als signaal voor onze verstandhouding. Verder hoeft u daar niets achter te zoeken. Maar het schijnt goed te zijn wanneer mensen onderling om duidelijk te maken dat het allemaal niet zo formeel hoeft, dat op een of andere manier ook tonen, en dan lijkt mij een knipoog met mijn navel uitermate geschikt.
Dat is een heel andere aanpak dan de formele brief die ik ooit kreeg van de dame van hierover waarin zij mij uitnodigde voor een kopje thee (en waar ik niet ben op ingegaan omdat ik vreesde dat zìj op een gegeven moment met haar navel zou hebben geknipoogd. Wat ik toen natuurlijk totaal verkeerd zou hebben begrepen!)


__________

Omwille van het gewicht

Dat je op elke straathoek radicaal kan kiezen voor een nieuw leven of hopen dat daar net iemand komt aangelopen die dat heeft gedaan was een gedachte die bij de man die omwille van het gewicht zijn aktentas van zijn linker- in zijn rechterhand overnam niet meteen opkwam.


__________

De handelaar in geluk

Hij was helemaal naar hier gekomen om ons kennis te laten maken met het geluk. Zei hij. Zijn catalogus stond vol met de meest diverse vormen van dit zeldzaam product. Beschikbaar in verschillende prijsklassen. Hij sprak als een rasverkoper. Wij begrepen meteen dat hij vele klanten had en vroegen ons niet af waarom of hoe hij bij ons was terechtgekomen. Dat leek ons evident.
Hij wilde weten wat voor geluk wij momenteel dan kenden. Hoe wij dat dan zouden omschreven, indien daar naar gevraagd. Dat was alledaags geluk uiteraard. Zonder nog veel glans. Maar daar doen wij het er mee natuurlijk.
We lieten ons vanzelfsprekend ook niet kennen en wilden al helemaal niet voor achterlijk doorgaan. Dus legden wij uit dat wij in feite al voorzien waren. Maar dat de prijs eventueel bekeken kon worden. Uitvluchten natuurlijk.
Maar het leek er op of hij ons geloofde en hij borg zijn stalen en catalogus op. Uiteraard wilde hij niets opdringen legde hij daarbij uit. Hij moest een naam ophouden. Maar we konden altijd bellen zei hij toen hij ons zijn nummer gaf.
Misschien doen we dat wel. Maar niet direct. Want dan lijken we te geïnteresseerd natuurlijk.


__________

Ineens aanzien

„Kom, ik vertel je hoe alle sprookjes waar worden!”
„Hoe kom je daar bij?”
„Ik heb ze allemaal beleefd.”
„Vertel op!”

Zo genoot ik ineens aanzien.

__________

De magische momenten

En ineens zag zij in dat hun enige momenten die nog magisch waren, die waren waarop hij de maracas speelde.


__________

Over de monografie "Inzake transparantie en moderne communicatietechnieken." van Professor Ettore Mancini van de universiteit van Bologna.

Daar waar vroeger onwelgevallige personen, gebeurtenissen, ideeën, of zelfs voorwerpen en lichaamsdelen in publicaties of kunstwerken weggelaten werden, overplakt, of eenvoudig al op voorhand vermeden, is het vandaag de dag zo dat zulke feiten of gegevens steeds minder, om niet te zeggen nooit meer weggemoffeld worden. Geen enkele autoriteit haalt het nog in zijn hoofd om het individu dat zijn of haar recht op absolute informatie inroept die informatie te ontzeggen. De kosten van een optimaal werkende censor vallen trouwens niet meer op een geloofwaardige manier te budgetteren voor wie het nog zou willen proberen. Zelfs niet wanneer men, wat heden ten dage toch de oplossing is voor alles, het merendeel van de daarvan deel uitmakende taken aan privé-initiatieven zou willen uitbesteden.

Het is professor Ettore Mancini, verbonden aan de universiteit van Bologna, die er in zijn monografie "Inzake transparantie en moderne communicatietechnieken.”, op wees dat het dan ook geen toeval is dat de westerse overheden, bovendien allemaal op vrijwel hetzelfde moment na de val van de Berlijnse Muur in 1989, het roer omgooiden en van vrijwel de ene op de andere dag besloten om niets nog te verdonkeremanen, te verhullen, te onderbelichten of zelfs maar te verzwijgen. Àlles, feiten, voor- en veronderstellingen, meningen, overwegingen, eventualiteiten, van welke aard ook worden sedertdien resoluut publiek gemaakt. Geen wetenswaardigheid is tegenwoordig te onbenullig om niet niet publiek gemaakt te worden, in welke vorm het ook moge zijn. Ja, zelfs de informatieve tatouage ziet men vandaag de dag weer meer en meer gebruikt worden.

Het is tegenwoordig niet ondenkbaar meer, ja, zelfs perfect voorstelbaar dat éénder wie, indien hij of zij maar in de juiste stad, met de juiste publicatie voor ogen, of onder een bepaald billboard staande, bij dit of dat uurrooster, of op een placemate in een bistro, indien hij of zij er oog voor heeft of net dàn ontvankelijk is, net in die éne pixel van bijvoorbeeld een foto van een mannequin ineens haar eigen sterfdatum, of het overlijden van haar eerste kind, of de naam van de vrouw tegen wie hij nooit had mogen liegen onder ogen krijgt. En dat gewoon omdat die informatie tegenwoordig dus gewoon beschikbaar is in deze media.

Wat de gevolgen zijn van deze situatie op de massapsychologie en of dit überhaupt een probleem is is nog helemaal niet duidelijk, al stelt professor Mancini in een voetnoot wel enkele pertinente vragen daarover. Maar toch kan men zich de bedenking maken of een moderne overheid die naam waardig het niet hoe dan ook op zich moet nemen te vermijden dat alle beschikbare informatie ooit dàt individu bereikt dat er iets aan heeft, zonder de verstrekking van de informatie op zich in vraag te stellen uiteraard. Men mag er niet aan denken wat er zou gebeuren indien mensen zoals u totaal en volledig geïnformeerd zouden raken over wat hen nog te wachten staat, of over het waarom van de situatie waarin hun leven echt verkeert. Ieder geïnformeerd mens begrijpt dat zulks verstrekkende gevolgen kan hebben en tot onomkeerbare veranderingen zou kunnen leiden.


__________

Ik niet

"Hé! Was jij daar ook??"
"Ja, maar je kent mij, ik dring mij niet zo op."


__________

De orde van de dag

Toen de menselijke figuren op een dag, in tal van wereldsteden, nederdaalden, raakte niemand in paniek.
(Misschien sprak men wat meer met twee woorden en kleedde men zich beter naar het seizoen.)
En toen zij later op gelijkaardige manier weer verdwenen gebeurde er eveneens niets van wezenlijk belang. Neen, men sprak ook niet over engelen.
Het was alleen alsof de mensheid even zichzelf niet was geweest.
Daarna ging men weer over tot de orde van de dag.


__________

Een volmaakte dans

Bij het portaal van de Finis Terrae kerk in de Brusselse Nieuwstraat zijn twee tangodansers ten hemel opgestegen.
Eerst dacht men dat het een vernuftige reclamestunt voor een alcoholische drank was, of een spectaculaire vorm van straattoneel. Zelfs aan een afleidingsmanoeuvre van een bende zakkenrollers.
Maar de getuigen die het gebeuren hadden aanschouwd van bij aanvang tot het moment dat de twee helemaal in de wolken verzwonden, waren het roerend eens: de verbaasde glimlach op hun gelaat en hoe zij niet meer hadden omgekeken konden maar één ding betekenen, het moet als een volmaakte dans hebben geleken.


__________

De normale doorgang

Zijn hoofd zat compleet vast in de omknelling van zijn hoed.
In het mijne kon ik als het ware zijn schedel horen kraken.
Zijn gekerm had iets onaards en zijn specifiek taalgebruik trokken snel de aandacht van de voorbijgangers. Iemand snelde toe, greep het vermaledijde hoofddeksel stevig bij de randen en begon er aan te trekken.
„Bel de hulpdiensten,” schreeuwde een ander iemand, die evenwel verder geen aanstalten maakte om een verantwoordelijke daad te stellen.
Het gekerm en gehuil trok ook de aandacht van een politiepatrouille die onmiddellijk het samentroepende publiek aanmaande om door te lopen.
„Doorlopen mensen, hier valt niets te zien, en u belemmert de normale doorgang.”
Eindelijk, er kwam wel wat haar mee, slaagde de behulpzame er in de hoed van het hoofd van zijn eigenaar te trekken. Die nam hem beduusd in ontvangst en mompelde iets wat ik niet kon horen, maar wat ik mij wel kon van voorstellen.
Ik vroeg mij ook even af of ik niet zelf méér had moeten doen.


__________

4

Telkens ik de aan elkaar gegroeide meisjes ontmoette kwam onwillekeurig het getal 4 bij mij op. De optelling van hun beider paar benen.


__________

Ook nog niet beroemd

Ook nog niet beroemd
zijn de mannen in ons dorp
die elke week
een moord ensceneren.


__________

Onmacht

Er was ook de man die elke dag zijn onmacht uitschreeuwde in een andere taal.
De dokters deden of zij begrepen wat er aan de hand was, maar een remedie diende zich ondanks het vele vergaderen niet aan.
Taalkundigen en onmachtigen werden er bij betrokken. Ja, zelfs bij mij kwam men te rade.
Men rekende zelfs op mij, dat was duidelijk.
Jammer, want ik hou mij nooit lang bezig met dit soort zaken.
Evenwel, kort nadat ik er mijn handen van af trok schijnt hij er vanzelf mee opgehouden te zijn. Of zo staat het althans geboekstaafd.


__________

De man van wie u geen omhelzing hoeft te vrezen

De man van wie u geen omhelzing hoeft te vrezen is welbespraakt en stipt bij afspraken. Hij heeft wel hulp nodig bij het drinken van koffie of thee.


__________

Oponthoud (en vertier)

„Oponthoud,” fluisterde hij in mijn oor.
Ik knikte en wachtte af tot hij iets meer zeggen zou.
„Oponthoud,” herhaalde hij, „ik bezorg u oponthoud.”
„Wat bedoelde hij nu eigenlijk?”
Toen stond hij ineens recht, veegde het stof van zijn hoed, en weglopende herhaalde hij het nog eens:
„Ik bezorg u oponthoud en vertier.”

Van dat laatste ben ik echter niet helemaal overtuigd.


__________

Hoe de mensen gek werden

En er was ook eens een man die mensen maakte die geen van allen rijmden want hij deed het met de woorden die hij kreeg.
Wanneer de woorden op waren wees hij die en die aan om ze te herschikken. Zo zijn de mensen gek geworden.


__________

Groffokkks op zoek naar een palij

Bij hun eerste landing ging er veel door ons heen, maar niet dat het Groffokkks waren. Groffokkks op zoek naar een palij.
(Van dat laatste waren we ons zelfs nooit eerder bewust dat we het hadden en dat het ons op deze manier zou worden afgenomen!!!)


__________

De weg terug

Eens Samsa het had voorgedaan dachten velen dat het gemakkelijk zou zijn. Dat gaat zo.
Maar zo gaat dat uiteraard niet. De meest succesvollen werden kakkerlak. Hooguit. En veel aandacht kregen zij niet. Niet van hun vaders, niet van hun broodheren. Die wilden iets om trots op te zijn.
En er bleek geen weg terug.


__________

De gebeurtenissen die er zaten aan te komen

Om alle mogelijke verwarring met fictieve figuren te vermijden moet u er van uitgaan dat God zijn dagtaak laat uitvoeren door een dubbelganger, die zich uitsluitend op zijn linkerbeen in de tijd voortbeweegt en de door God de vorige avond geparafeerde documenten door de ambtenaren van de geëigende diensten laat afstempelen, waardoor het automatisch afgehandelde lopende zaken worden.
De echte God ondertussen neemt dan af en toe de plaats in van mensen voor wie het allemaal eventjes te veel wordt en verricht dan de wonderen die van hèn worden verwacht. Dàt is de verklaring voor wat wij "de gebeurtenissen die er zaten aan te komen" noemen. En dat weet men uiteraard pas zeker achteraf.


__________

Over een privé valpartij

„Kijk,” ik toonde hem het bruine ei dat ik op zijn aanwijzen uit de kippenren was gaan halen:
„Dit zal straks vast heel spectaculair vallen,” als om hem te feliciteren met zijn keuze.
„Prachtig,” zei de man die er veel voor over had een privévoorstelling te mogen beleven, want zulke dingen doe ik niet voor niks.
„En hier heb ik dan…”
Dat wilde hij echter niet horen.
„Het moet toch wel een beetje een verrassing blijven, nee?” legde hij uit: „de opbouw, de volgorde. Hoe een meester als jij dat uitvoert!”
Hij had gelijk natuurlijk. Ik ben een grootmeester zelfs, in het laten vallen van bereid en onbereid voedsel en ik begreep dan ook precies wat hij bedoelde. Ik zweeg dan verder maar over de met jam gesmeerde boterham, het kopje dampende rooibos, de bloemkool met witte saus en de spaghetti 'al dente’ die verborgen zaten in mijn mouwen en broekspijpen.
„Mag ik uw aandacht?” begon ik mijn voorstelling.
„Die hebt u al!”
Waarna ik een van de mooiste voorstellingen van het afgelopen seizoen ten beste gaf.
Ik geef waar voor het geld dat ik er voor vraag en doe ook personeelsfeesten.


__________

Nieuwe helden

In een aantal landen is het verboden verhalen te vertellen over reuzen.
Met wat kleine ingrepen is dat iets wat ons hier ook kan overkomen. Dan kunnen wij terugvallen op "De vrouw die voor straf eeuwig moest zwemmen", "Het jongetje dat somtijds brandde", of "De allereerste en de allerlaatste onsterfelijke".
Tegen wanneer wij die tot in den treure afgerafeld zullen hebben in de komende donkere uren, staan er waarschijnlijk wel weer nieuwe helden op wiens voorbeeld wij voor het nageslacht bewaren kunnen. Zoals dat nu al gebeurt in de landen waar het nu verboden is om over reuzen te vertellen.


__________

Een aforisme van oom Floris

Het feit dat de waarheid altijd in het midden ligt zou het zoeken er naar enorm moeten vereenvoudigen.


__________

Engelenwerk

Wat engelen bijvoorbeeld doen is onder de tafel voeten van mensen die bij elkaar horen aan elkaar binden met wat engelenhaar en dan van op een afstand toekijken wat er gebeurt. Als u dat nooit is overkomen mag u er van uitgaan dat engelen geen belangstelling hebben voor uw doen en laten. U kan zich daar eventueel vragen bij stellen, maar het maakt niet uit: het leven is wat het is.
Maar dit zijn dus van die dingen waar het om gaat voor wie in engelenwerk wil geloven natuurlijk.


__________

Het doel

Om eerlijk te zijn,
wij hebben hem de verhalen over vroeger
nooit zelf horen vertellen.
Die stonden misschien op de proppen papier
die wij, als voetballen, in alle richtingen wegschopten.
Het is zelfs waarschijnlijk
dat hij zich niet eens bewust was van de rol
die wij hem toedichtten in het sturen
van onze toekomst, die wij toen trouwens alleen zagen als een eenvoudig
in een rechte lijn te bereiken doel.


__________

Het sprookje van Venus

Het was op Venus vroeger de gewoonte dat de mensen elkaar vanaf hun puberteit elke dag een liefdesbrief stuurden. Zij lazen elkaar ook elke avond de brieven voor die zij die ochtend hadden ontvangen maar, zoals verliefden dat overal plegen te doen, overdag angstvallig verborgen hielden in een oud fotoalbum, tussen handleidingen van keukenapparaten of achter oude verfpotten in het tuinhuis, waar niemand ze zou vinden.
Tot op een dag iemand het allereerste sprookje op Venus schreef. Met als enige bedoeling, zo verdedigde hij achteraf, het ècht over liefde te hebben, met woorden die iedereen moest kunnen begrijpen. Zoals "aardlicht", "hand in hand", "bloedend", "gure wind" en "bij mekaar".
Dank zij onze astronomen weten wij natuurlijk allemaal wat dat op Venus heeft teweeggebracht.


__________

De ontregeling

De ontregeling is begonnen
op een plek waar ik helemaal niet hoefde te zijn
toen ik er om een glas water vroeg,
waarop de waard eiste dat ik mijzelf eerst
eerlijk voorstellen zou en mijn hoed afnemen,
maar laat ik dàt nu juist heel goed
onder de knie gekregen hebben ;-)


__________

Het ruimteschip

Een ruimteschip deed onze streken aan
en na weken van feesten
en wederzijdse uitwisseling van kennis op ontzettend interstellair niveau
bleef er voor onze nieuwe vrienden
- alvorens afscheid van ons te nemen -
nog slechts één vraag,
een precisering eigenlijk,
en zij namen mij daarvoor even apart:
"Maar wat zien jullie toch altijd zo in rechtvaardigheid?"


__________

Een aforisme van oom Floris

Weerzin is ook zin.


__________

De reus die hier vroeger woonde

De reus die hier vroeger woonde probeerde zich weer toegang te verschaffen, maar geraakte uiteraard niet meer door het raam. Toch was ik niet op mijn gemak, dat begrijpt u.
"Wat heeft dit te betekenen?" riep ik uit, terwijl ik enige afstand in acht nam.
"Ik ben de reus die hier vroeger woonde," zei hij, terug kruipende.
"Dat vermoedde ik al," zei ik.
"Vroeger woonde ik hier en ik wilde terugkeren, niettegenstaande ik gewaarschuwd was voor het feit dat inmiddels alles is gekrompen."
"Ja, zo is dat," beaamde ik, "de tijden zijn totaal veranderd."
Waarna hij zich uit de voeten maakte, al hoorde ik hem nog uitvaren tegen de buren, die altijd graag toekijken als zich hier iets voordoet: "Ik ben de reus die hier vroeger woonde!"


__________

De hoed

Door een naar normale maatstaven geheel onbestaand raam werd mij een hoed aangereikt, met de woorden dat ik hem nooit mocht opzetten, maar er verder wel goed voor moest zorgen omdat, zo werd benadrukt, deze hoed instrumentaal zou blijken in de nabije toekomst.
Enkele weken later liep ik voorbij een kledingzaak een man tegen het lijf met een jas over zijn arm die hij, zo was hem gezegd, nooit mocht dragen. Uiteraard raakten wij in gesprek, en concludeerden al snel dat we voor een raadsel stonden.
"Dit kan geen toeval zijn," was ons besluit, maar verder raakte ons inzicht niet.
Ik druk er op dat dit alles in een droom is gebeurd, al heb ik in mijn wakkere leven ook een hoed die ik nooit draag.


__________

De loodgieter

"Ja schat, de loodgieter is hier nog!"


__________

Nacht

Meteen van toen we samen begonnen op te trekken wist ik dat Anja een heel bijzonder meisje was. En ja hoor, op een dag kwam ze thuis met haar hand diep in haar zak.
"Wat heb je daar?"
"Ik heb iets uitgevonden."
"Ja? Wat dan?"
"De nacht!"
En tegelijk haalde zij wat zij de nacht noemde tevoorschijn.
Het werd meteen donker in huis en samen keken we naar de sterren die in de nacht te zien waren.
"Machtig!" was het enige wat ik zeggen kon.
"Ja hé," lachte ze, terwijl ze de nacht snel een paar keer in en uit haar zak haalde.
"Om te tonen hoe prachtig opeenvolgende nachten zijn!"
Ik was er helemaal duizelig van.
"Gaat dit nu iets veranderen tussen ons?" wilde ik weten.
"Ja, voortaan slapen we alleen `s nachts samen. Wat ik overdag doe moet ik nog bekijken."
Het spreekt vanzelf dat ik daarmee kan leven.


__________

Duurzaam ondernemen

"En waarom moet ik nu ineens mijn rekening betalen?"
"Ik ben een duurzaam ondernemer geworden."


__________

Woedend

Tot 17:00 toonde het volk zijn ongenoegen en ging dan netjes naar huis. Woedend uiteraard.


__________

Andere zorgen

Sedert ik in mijn zitkamer privébegrafenissen voor de minder begoeden organiseer (ik woon nogal centraal in ons dorp wat het economisch haalbaar maakt), ben ik als mens wel wat veranderd. Smart snijdt diep bij iedereen. En is ook verwarrend wanneer het heden en het verleden in de geest nog niet duidelijk afgelijnd zijn. Als ik het op voorhand had geweten was ik er misschien niet mee begonnen.
Gisteren had ik een oud vrouwtje. Helemaal alleen stond zij bij de open kist van haar man en hield dapper de afscheidsrede.
"Ik weet dat je voor veel mensen een hard karakter had, maar je bent altijd goed voor mij geweest en nogmaals, ik geloof je als je zegt dat er tussen jou en mijn zuster nooit wat is geweest. Ik heb dat nooit vermoed en heb ook nooit begrepen waarom jij dacht dat ik dat in mijn hoofd heb gestoken en het gebruikte als rechtvaardiging om jou een en ander te ontzeggen."
Zo ging het nog even door. Tot ze op het einde nog even stil weende.
In de afrekening heb ik de koffie maar voor mijn rekening genomen.
"Er zijn wel andere zorgen in het leven," zei ik, toen zij dat wilde afwijzen. Het was trouwens ook de eerste keer dat ik meedronk.


__________

Speeddaten

"En hoe zou je je zelf omschrijven?"
"Ik ben echt wel een man die aan alles denkt."
"Vòòr of nà de feiten?"


__________