Daar waar vroeger onwelgevallige personen, gebeurtenissen, ideeën, of zelfs voorwerpen en lichaamsdelen in publicaties of kunstwerken weggelaten werden, overplakt, of eenvoudig al op voorhand vermeden, is het vandaag de dag zo dat zulke feiten of gegevens steeds minder, om niet te zeggen nooit meer weggemoffeld worden. Geen enkele autoriteit haalt het nog in zijn hoofd om het individu dat zijn of haar recht op absolute informatie inroept die informatie te ontzeggen. De kosten van een optimaal werkende censor vallen trouwens niet meer op een geloofwaardige manier te budgetteren voor wie het nog zou willen proberen. Zelfs niet wanneer men, wat heden ten dage toch de oplossing is voor alles, het merendeel van de daarvan deel uitmakende taken aan privé-initiatieven zou willen uitbesteden.
Het is professor Ettore Mancini, verbonden aan de universiteit van Bologna, die er in zijn monografie "Inzake transparantie en moderne communicatietechnieken.”, op wees dat het dan ook geen toeval is dat de westerse overheden, bovendien allemaal op vrijwel hetzelfde moment na de val van de Berlijnse Muur in 1989, het roer omgooiden en van vrijwel de ene op de andere dag besloten om niets nog te verdonkeremanen, te verhullen, te onderbelichten of zelfs maar te verzwijgen. Àlles, feiten, voor- en veronderstellingen, meningen, overwegingen, eventualiteiten, van welke aard ook worden sedertdien resoluut publiek gemaakt. Geen wetenswaardigheid is tegenwoordig te onbenullig om niet niet publiek gemaakt te worden, in welke vorm het ook moge zijn. Ja, zelfs de informatieve tatouage ziet men vandaag de dag weer meer en meer gebruikt worden.
Het is tegenwoordig niet ondenkbaar meer, ja, zelfs perfect voorstelbaar dat éénder wie, indien hij of zij maar in de juiste stad, met de juiste publicatie voor ogen, of onder een bepaald billboard staande, bij dit of dat uurrooster, of op een placemate in een bistro, indien hij of zij er oog voor heeft of net dàn ontvankelijk is, net in die éne pixel van bijvoorbeeld een foto van een mannequin ineens haar eigen sterfdatum, of het overlijden van haar eerste kind, of de naam van de vrouw tegen wie hij nooit had mogen liegen onder ogen krijgt. En dat gewoon omdat die informatie tegenwoordig dus gewoon beschikbaar is in deze media.
Wat de gevolgen zijn van deze situatie op de massapsychologie en of dit überhaupt een probleem is is nog helemaal niet duidelijk, al stelt professor Mancini in een voetnoot wel enkele pertinente vragen daarover. Maar toch kan men zich de bedenking maken of een moderne overheid die naam waardig het niet hoe dan ook op zich moet nemen te vermijden dat alle beschikbare informatie ooit dàt individu bereikt dat er iets aan heeft, zonder de verstrekking van de informatie op zich in vraag te stellen uiteraard. Men mag er niet aan denken wat er zou gebeuren indien mensen zoals u totaal en volledig geïnformeerd zouden raken over wat hen nog te wachten staat, of over het waarom van de situatie waarin hun leven echt verkeert. Ieder geïnformeerd mens begrijpt dat zulks verstrekkende gevolgen kan hebben en tot onomkeerbare veranderingen zou kunnen leiden.
__________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten