Hij was helemaal naar hier gekomen om ons kennis te laten maken met het geluk. Zei hij. Zijn catalogus stond vol met de meest diverse vormen van dit zeldzaam product. Beschikbaar in verschillende prijsklassen. Hij sprak als een rasverkoper. Wij begrepen meteen dat hij vele klanten had en vroegen ons niet af waarom of hoe hij bij ons was terechtgekomen. Dat leek ons evident.
Hij wilde weten wat voor geluk wij momenteel dan kenden. Hoe wij dat dan zouden omschreven, indien daar naar gevraagd. Dat was alledaags geluk uiteraard. Zonder nog veel glans. Maar daar doen wij het er mee natuurlijk.
We lieten ons vanzelfsprekend ook niet kennen en wilden al helemaal niet voor achterlijk doorgaan. Dus legden wij uit dat wij in feite al voorzien waren. Maar dat de prijs eventueel bekeken kon worden. Uitvluchten natuurlijk.
Maar het leek er op of hij ons geloofde en hij borg zijn stalen en catalogus op. Uiteraard wilde hij niets opdringen legde hij daarbij uit. Hij moest een naam ophouden. Maar we konden altijd bellen zei hij toen hij ons zijn nummer gaf.
Misschien doen we dat wel. Maar niet direct. Want dan lijken we te geïnteresseerd natuurlijk.
__________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten