Zijn hoofd zat compleet vast in de omknelling van zijn hoed.
In het mijne kon ik als het ware zijn schedel horen kraken.
Zijn gekerm had iets onaards en zijn specifiek taalgebruik trokken snel de aandacht van de voorbijgangers. Iemand snelde toe, greep het vermaledijde hoofddeksel stevig bij de randen en begon er aan te trekken.
„Bel de hulpdiensten,” schreeuwde een ander iemand, die evenwel verder geen aanstalten maakte om een verantwoordelijke daad te stellen.
Het gekerm en gehuil trok ook de aandacht van een politiepatrouille die onmiddellijk het samentroepende publiek aanmaande om door te lopen.
„Doorlopen mensen, hier valt niets te zien, en u belemmert de normale doorgang.”
Eindelijk, er kwam wel wat haar mee, slaagde de behulpzame er in de hoed van het hoofd van zijn eigenaar te trekken. Die nam hem beduusd in ontvangst en mompelde iets wat ik niet kon horen, maar wat ik mij wel kon van voorstellen.
Ik vroeg mij ook even af of ik niet zelf méér had moeten doen.
__________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten