Er was eens een kwaaie god die er een hemels plezier in schiep om willekeurig mensen eenzaam te maken.
Voor altijd, zonder dat zij daar nog iets aan konden doen.
Met bidden of goede werken of zo.
Er kwam een tweede, nog veel kwaaiere, god aan te pas om de eerste kwaaie god te straffen door hem ook eenzaam te maken, opdat hij zou inzien wat dat is, iemand iets aandoen wat je zelf niet begrijpt.
In het totaalbeeld van het heelal en de eeuwigheid doet dit verhaal over goden uiteraard niet ter zake, want ik vertel dit zonder enige bedoeling of moraal.
U doet hier maar mee wat u zelf wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten