Nee, tegenwoordig bouw ik enorme gebouwen. Gebouwen zonder ramen bijvoorbeeld, of met ingewikkelde gangen naar het centrum. Altijd wel met een dak dat prachtig uitzicht geeft op het betere. Het gaat om stevige constructies. Uiteraard zou ik ook een andere stiel kunnen kiezen. Er is zoveel te doen eigenlijk, al concentreer ik mij voorlopig uiteraard best op mijn architectuur. Het gaat hier tenslotte om ingewikkelde berekeningen die veel verantwoordelijkheid met zich meebrengen. Mijn gebouwen mogen niet knellen en dat risico is vrij groot, gezien de materialen die ik aanbeveel. En poëzie dan? Hoor ik u denken, U die mijn gebouwen niet kent en knus woont. Dat zoiets tegenwoordig acceptabel is leidt inderdaad tot zulke gedachten en doet zulke vragen rijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten