Ik kreeg eens bezoek van een fictieve bezoekster.
Zij wist zich handig bij mij binnen te praten.
Als een stem van binnenuit.
"U bent toch?"
"Ja, inderdaad. Het verrast mij dat u mij kent en zoveel moeite doet."
"Dat is omdat u intrigeert."
Nu ben ik daar niet zo zeker van, dus wilde ik meer uitleg. En die kreeg ik in ruime mate. Allemaal dingen die ik diep van binnen al lang wist. Het ene enorm positief en aangenaam. Het andere danig ontnuchterend! Veel minder fictief dan mijn bezoekster zelf.
"Nu moet ik weg," onderbrak zij mijn peinzen met een voldane glimlach en zij nam even fictief afscheid als zij was gekomen.
"Komt u nog terug?"
"Ik zal nooit weg zijn."
En dat is gebleken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten