Verdorie, waarom ben ik nu niet de koene revolverheld die alle schurken met zwarte hoeden feilloos neerknalt tijdens die ultieme bevrijdingsactie waarbij ik mijn talrijke keren door vele "mannen" en op vele manieren misbruikte geliefde uit hun klauwen redt? Met mijn darling die zich dan dankbaar en rillend van genot en emotie door mij vol op de mond laat kussen, wat mij toelaat om scheef in de nog enige rechtopstaande niet gebroken whiskeyfles weerkaatst te zien hoe de leider van de outlaws met zijn laatste krachten en een ontzettend vuige van haat gloeiende blik zijn colt op mijn rug richt zodat ik mij in een laatste reflex nog kan wegtrekken en het onvermijdelijke fatale schot niks anders meer rest dan het hart van mijn eeuwige liefde te doorboren.
Na haar aangrijpend stervensmoment en ultieme liefdesbetuiging heb ik op die manier zonder discussie alle reden om mij uit deze onrechtvaardige neo-liberale maatschappij die het aan solitaire helden overlaat om hun geliefde uit de klauwen van schurken te redden terug te trekken en zou ik in de sequel (De terugkeer van Stereotype) op een bloedige maar door het publiek (u dus) gerechtvaardigde manier wraak komen nemen op de verdedigers van de fundamenten van onze overwegend rolmodelbevestigende samenleving.
"Come on, you f*%#g conservatives, Make my day!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten