Milkshake

Vroeger, decennia geleden, in Zaventem langs de spoorweg, niet ver van het station waar toen nog het monument voor de gesneuvelde soldaten stond, wat nu aan de vijver staat en door autochtonen nog steeds de "man van drie miljoen" wordt genoemd, maar dat is een ander verhaal, langs de spoorweg dus, stond ijssalon of Crêmerie Donat, waar je naast uitstekende ijsroom ook de beste Milkshake van de wereld kon drinken, want het recept kwam van een Amerikaanse soldaat, een neger, zo fantaseer ik er meteen maar bij, die nog mee de luchthaven had helpen bevrijden van de Duitsers, die zoals u wel weet geen Milkshake kenden, wel in die crêmerie, het woord ijssalon kenden wij toen ook nog niet en zou ons eerder hebben doen denken aan de ijsgrot van Superman, kon je mij in die tijd minstens twee keer per week aantreffen achter mijn obligate Banana Milkshake en nu, anno 2007, neem ik eindelijk de gelegenheid te baat om mijn frustratie uit te schreeuwen over het feit dat Donat het recept van zijn Milkshake nooit heeft willen doorgeven aan een opvolger of gewoon in het publieke domein heeft gegooid, al heb ik daar tegelijkertijd ook wel bewondering voor want er is een tijd van komen en een tijd van gaan en je krijgt het in het leven nu eenmaal, doorgaans toch, niet cadeau, dus waarom zou Donat het cadeau geven, maar als gevolg daarvan vind ik nergens, waar ik ook ga, nog zulk een lekkere Milkshake, ook niet bij Häagen-Dazs, voor wie dit laatste zou willen suggereren.

(De kunst bestond erin om de Milkshake helemaal zonder onderbreking in één keer op te slurpen door het rietje. Een beetje zoals bovenstaande zin, maar ook dat verliep nooit perfect.)