Ik weet niet zeker of ik het hier al eens heb geschreven, maar mijn vader kon vloeiend Russisch nabootsen! Beter dan John Cleese. Daarmee onderhield hij ons o.a. als bij de BRT de "las gebroken" was en het plaatje "Even geduld" op het scherm verscheen.
Ik voel ook nog altijd zijn hand in mijn rug wanneer hij mij leerde fietsen.
Zelf, met mijn eigen kinderen, moet ik het meer hebben van mijn onnavolgbare Elephant Man impersonatie. Vooral het slurfachtig inademend praten ("I am not an animal") maakt een enorme indruk. Gillend stuiven zij dan de kamer uit!
Op mijn beurt, heb ik ook mijn zoontje leren fietsen. Daardoor weet ik nu ook hoe mijn vader zich voelde toen ik voor het eerst alleen, zonder zijn hulp wegfietste.
Een definitief moment besef ik nu.
7 opmerkingen:
Mooi geschreven.
Dank je wel Tantieris
'vader kind'- 'kind vader' - 'vader kind'
de cirkel is rond. Een bijzonder gevoel, denk ik.
Dank je sodade. Ik bekijk het leven echter niet als een cirkel die rond moet zijn. Mijn zoon zal ooit ook wel kinderen krijgen, dat hoop ik toch voor hem, en dan gaat het weer verder...
Je hebt gelijk het leven niet als een cirkel als dusdanig te bekijken. Ik zat me bij het schrijven te bedenken of ik dat beeld zou gebruiken, maar ik zie de cirkel niet als een gesloten voorwerp, eerder misschien als een oneindig soort van beweging, een perpetuum mobile, die ook een beetje in de woordenreeks vervat zou kunnen zitten...
en dan gaat het weer verder...
Mijn bedoeling hier was eigenlijk een soort "rits" figuur te gebruiken, waarbij respectievelijk paragraaf 1 en 3, en paragraaf 2 en 4 afzonderlijk kunnen gelezen worden.
De laatste zin knoopt dan alles samen. Het is een "truuk" die ik ooit ook al in een roman zag gebruiken.
hmmm ...
ik sla een 'link' op in mijn vaste schijf... in een hersenkronkel of -groef, die geschikt is voor dit soort informatie. Leuk als ik ze dan misschien op het juiste moment weer kan oproepen.
Dank je voor de toelichting.
Een reactie posten