Een man klom op een schans en zette zich af. Hij dook de wolken in, maar wel zo dat hij die niet voorbij schoot, het oneindige in. Hij wist niet waarom - hou zou het ook? - maar hij was niet klaar voor het oneindige, dat wilde hij zo lang mogelijk uitstellen.
In de wolken had hij het enorm naar zijn zin. geen ene wolk was gelijk aan de andere en dat leek hem waardevol om te onthouden.
Nu is hij weer thuis. Of hij dat waardevolle heeft onthouden weet ik niet. Ik zie elke dag zijn vrouw. Zij heeft er de handen vol mee naar het schijnt.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten