Zonder hen te waarschuwen besloot ik mijn lotgenoten een duwtje te geven in de vaart der volkeren, en om raad te gaan bij wie ons daarin al is ontstegen.
Ik wachtte even tot er niemand mijn kant uit keek en glipte toen mee met de lift, want ik wilde niet door iemand weerhouden worden op het laatste moment.Het leek wel drie dagen te duren voor ik op het bestemde niveau arriveerde, al sterkte mij dit anderzijds wel in mijn overtuiging dat men hier vast al erg ver in de vaart der volkeren verkeerde.
Toch verliep de ontvangst erg gereserveerd, om niet te zeggen stroef. Maar dat wijtte ik aan het feit dat zij waarschijnlijk veel meer van dit soort bezoek kregen en de avonturiers wilden onderscheiden van de welmenenden.
Zij wilden precies weten wie ik was, waarop ik zo eerlijk mogelijk antwoordde, met een omstandige uitleg over hoe achterop de mijnen wel waren in de vaart, en dat ik hoopte hier wat informatie te kunnen krijgen over hoe de achterstand wat te verkleinen.
"Tja…" zeiden ze, "denkt u echt dat onze plaats wezenlijk van de uwe verschilt? Meer nog, dat wij antwoorden hebben voor u?"
Ik stelde hen dan maar wat vragen en illustreerde tal van onderwerpen waar wij van op onze plaats in de vaart der volkeren nog geen benul van aanzet tot begrip hebben, en dat hun medewerking beslist geapprecieerd zou worden.
"Door wie?" wilden zij nogal dommig weten.
"Door ons natuurlijk!"
"Hoe dan?"
Daar had ik geen zinnig antwoord op.
Waarna zij mij uitgeleide deden naar de lift, die er deze keer ineens veel sneller over leek te doen.
Terug onder de mijnen werd ik niet al te vriendelijk ontvangen. Zij waren er inmiddels achter waar ik had uitgehangen en hadden zich in het hoofd gehaald dat ik hen had beledigd. Zij gaven mij een stevige reprimande en een priemende vingerwijzing over mijn precieze plaats bij hen in de vaart der volkeren.
Dat het allemaal maar fictie was, wilden zij niet van mij aannemen.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten