Ik zocht een dossier dat achter een bureau was gevallen. Toen ik daar neergehurkt zat hoorde ik hen praten over wat zij beraamden.
"Wacht maar," besloot ik, "zo gemakkelijk gaat dat niet."
En ik ben alles gaan verklikken.
Ze zullen raar hebben opgekeken. En nooit begrepen hoe hun plan zo scheef kon lopen.
Uiteraard was ik ook de eerste die hen over hun ontslag aansprak en uitdrukte "hoe spijtig ik het wel vond."
Het was uiteraard allemaal een samenloop van omstandigheden. Dat was later vaak anders.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten