Het is niet zozeer oordeelkundigheid als wel onze manier van luisteren die ons een stap naderbij brengen. Zo kan je schrijlings op jouw stuk van de lits-jumeaux zitten, of met het hoofd boven water zwemmend aandacht besteden aan wat je wordt verteld, en geloven dat je er heel dicht bij bent indien je iets jou welgevallig meent waar te nemen. Althans, dat is één mogelijkheid. Vooral wanneer dat gepaard gaat met een warme blik van verstandhouding of hoopgevend vragend, zo van "Je gelooft mij toch?". Je kan dan eventueel instemmend knikken - wat van op de lits-jumeaux makkelijker is dan met het hoofd boven water zwemmend. In dat laatste geval moet je het knikken extreem overdreven uitvoeren om je intentie duidelijk te maken - waarmee ik maar bedoel dat je oog moet hebben voor jouw op dat moment actuele situatie. Dat is trouwens altijd het geval als het over de waarheid gaat.
Nadat je haar volledig of toch zo goed als hebt aanhoort is het geraden te bedenken dat wat men in dat verband hoorde toch niet noodzakelijk jòuw waarheid hoeft te zijn en dat het je vrij staat dat al dan niet in je repliek mee te nemen. Je kan dus nog altijd alle kanten op met jòuw waarheid. Onthoud vooral dit laatste.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten