„Nu ben ik alweer vergeten geld af te laten snijden.”
„Welk geld?”
„Van op mijn rug.”
„O, dat.”
„Het schiet altijd maar uit mijn gedachten dat het echt op mijn rug groeit.”
„Ja, het groeit zonder dat je er omzien naar hebt, dat zal wel de reden zijn.”
„Help je even?”
„Waarmee?”
„Met geld afsnijden natuurlijk. Hier, ik heb mijn geldmesje bij, maar zelf kan ik niet overal aan.”
„Ik zal voorzichtig zijn. Ik wil geen wortels raken, dat zou je man niet appreciëren… je gaat het hem toch niet zeggen, het is toch wat intiem, niet?”
„Trek het je niet aan. En wat op de grond valt mag je houden.”
Zo ging het dus vroeger. Heel erg lang geleden natuurlijk. Een beetje zoals met sprokkelhout. Tegenwoordig begrijpt niemand nog hoe het vroeger was. Ook de betekenis van woorden is verschoven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten