Op een dag bedacht de uurwerkmaker dat hij de gebreken van zijn vrouw daadwerkelijk kon verbeteren.
Daarvoor moest hij eerst jarenlang gouden en zilveren radertjes, schroefjes, springveertjes en ander nuttig gerief bijeensparen. En ook twee slingergewichten. Dat zou hij allemaal volgens een uniek plan, dat hij volkomen in zijn hoofd had uitgewerkt, stapsgewijs en heel secuur, lichaamsdeel per lichaamsdeel bij haar inbouwen, ter vervanging van alle organen die maakten dat zij, na verloop van tijd, en hoe dan ook sneller dan hij had gedacht, was verworden tot een wezen dat hij net zo goed liever nooit had gekend. Het werk nam maanden in beslag, maar uiteindelijk slaagde hij er in om het volledig interne van zijn vrouw om te zetten in een volmaakt, soepel en licht draaiend mechanisme. Altijd stipt en nooit opdringerig. Er scheelde alleen iets aan haar evenwicht en nog enkele kleinere euvels, omwille van de balancering van de gewichten, maar zij verbood hem ten stelligste om dat te herstellen omdat zij die kleine onregelmatigheden nu net zo menselijk vond. Dat is de reden waarom de uurwerkmaker sinds jaar en dag tweemaal daags zijn winkel sluit en tijd maakt voor zijn verder perfecte vrouw. Om de gewichten recht te hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten