Vertelde ik al dat ik een ijzeren been heb?
Als ik door de lange gang met tegels loop klinkt het hol.
Vaak maak ik a-rythmische passen om de klank nog te variëren.
Zo kwam ik op de idee dat ik op die manier gecodeerde boodschappen kan uitsturen.
Want aan de rechterkant van de gang bevinden zich cellen waarin mannen en vrouwen verblijven die (als ze even zouden nadenken) die boodschappen zouden kunnen decoderen.
Ik vraag mij af waarom zij eigenlijk nog niet gereageerd hebben.
Draagt de klank van mijn been niet ver genoeg?
Hij is nochtans helder en hoog.
Dat heeft beslist van doen met de legering van het metaal.
Zuiver ijzer is het nu ook weer niet.
Of misschien heeft niemand door dat het signalen zijn.
Of zij geloven niet in communicatie met onzichtbare wezens, wat ik voor hen toch ben!
Of stellen zij zich vragen over mijn been, het linker of het rechter?
Kan dat van belang zijn in dit geval?
1 opmerking:
De legering, het timbre, het ritme... Niet makkelijk hoor om daar op in te spelen.
Een reactie posten