Het went niet echt, zo'n aangroeisel, dààr.
Al ben ik er ook nog niet echt op aangesproken.
Ik kan het niet laten om er naar te kijken, in spiegels, ramen, of stilstaand water. Ook tijdens conversaties.
Een ding is echter zeker: ik laat mij zo niet fotograferen.
Die tijd is voorbij. Wat dacht u dan? Neemt u mij niet kwalijk!
Pardon?
Neen, het geeft mij geen voorsprong. Hoe komt u daarbij?
4 opmerkingen:
Heerlijke prent.
Er hangt iets in mijn hoofd als: de man heeft de fallus, de vrouw is de fallus. De precieze formulering ontsnapt me even. Maar dit is een uitstekende illustratie.
Tekst is even heerlijk... daar zwijg ik verder over. Absurditeit hoeft geen krans.
(toch niet altijd)
voor sodade:
Precies! Ik probeer mij nu al dagen voor te stellen wat een absurde krans zou kunnen zijn. Ik kan mij er niks bij voorstellen.
Een doornkrans, tiens.
voor zapnimf:
Het wordt blijkbaar allemaal veel erger geïnterpreteerd dan de bedoeling is. Het zijn persoonlijke afflicties, geen projecties.
Een reactie posten