Ondertussen is hij heel wat ouder en, eerlijk gezegd, niet meer zo verzorgd. Ook lijkt hij niet meer zo supersterk.
Een van ons schraapte al zijn moed bij elkaar en vroeg hem of hij vrouw en kinderen had.
Jazeker, ooit had hij een vrouw.
Over kinderen sprak hij niet.
Maar als u geen kinderen hebt, dan kent u het leven toch niet, flapte onze dapperste eruit.
Toen werd hij wit van woede. Vloog drie keer rond de aarde, deed met zijn warmtestraalogen in 13 seconden 0,64% van het noordpoolijs smelten, wat op zich dan weer voor lokale overstromingen zorgde, maar slaagde er uiteindelijk toch in, met een superinspanning weliswaar, een overwinning van het gezonde verstand, om zich te beheersen.
Wat dachten wij wel? Begrepen wij wel wat supergevoelens waren? Of superliefde? Laat staan superverdriet? Superhunkering?
Neen, dat beseften wij niet beseften wij.
Wat we ook over hem hadden gelezen, het supermenselijke was inderdaad niet zo dikwijls aan bod gekomen.
Zijn leven was veel superder dan de superheid die wij tot nog toe hebben gekend, begrijp ik nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten