Het geheim van de geheimenverteller (vertelsel voor het slapengaan).

"... en toen Misschientje, wat gebeurde er toen?"
"Wat er toen gebeurde? Wel, ik stopte al mijn spulletjes samen in een grote tas en ging op weg naar de geheimenverteller," zei Misschientje, terwijl zij de kinderen hun oogdruppeltjes toediende.
"De GEHEIMENVERTELLER?"
"Jazeker, Wie anders om mij de hele toedracht uit te leggen?"
"Wat slim van je, en wat vertelde hij, die geheimenverteller?"
"Eerst legde hij mij uit wie de dieren leerde spreken."
"Ja...?!"
"En dan legde hij uit wie de dieren leerde liegen!"
"Liegen?"
"Jazeker."
"Maar de dieren logen toch niet?"
"Neen, eigenlijk niet, maar hoe kwam het dan dat de mensen de dieren niet meer geloofden?"
"Dat weten wij toch niet Misschientje?"
"Omdat iemand hen liet geloven dat de dieren logen natuurlijk!"
"Maar wie was dàt dan Misschientje, je houdt ons wel in spanning!"
"Ook dat heeft de geheimenverteller mij uiteindelijk verteld, maar daar moest ik wel wat voor doen!"
"Wat was dat dan Misschientje?"
"Dàt mag ik niet verklappen, dat is het geheim van de geheimenverteller. Daar zijn jullie trouwens nog veel te jong voor!"
"Te jong?"
"Ja. En nu allemaal naar bed."