Hoofdstuk 9: Waarin Alma Zichtopzee een grote gemene deler vermoedt, een zekere Gert haar talent in vraag stelt, en zij zonder heet te worden een mogelijke daad van geweld voorkomt.
De goede raad van Koning Albert en zijn wijze raadgevers indachtig bekwaamde Alma Zichtopzee zich in het schrijven van protestliederen. Het ene waarlijk al onwaarschijnlijker dan het andere. Zij pakte het, Zsjfnfureod vdp-eaanse zijnde, grondig aan: alle stijlen en tijdperken kwamen aan bod, meestal ook gezamenlijk. Zij imiteerde Negro Spirituals, Miek en Roel, de jonge Dylan, de oude Armand, anti-kernbomliederen, Wolf Bierman, feministische liederen, socialistische liederen, Russische barden, Nueva Canciónes, Algerijnse Raï, Israëlische en Palestijnse protestmuziek, enz. Kortom, een hele reutemeteut van genres en tonaliteiten waarin zij een soort van universele grote gemene deler vermoedde.
Ja lezer, u merkt het al aan de woordkeuze, echt vlotten deed het niet, en meer en meer betrapte zij zich er op dat zij doelloos uit het venster zat te staren, in plaats van zinderende melodieën te noteren. Zij was nu echter al lang genoeg op aarde om te weten hoe zij dit kon verhelpen: ja, zij besloot om naar een.... café te gaan. Een Iers café om precies te zijn (waarschijnlijk omdat het laatste lied dat zij probeerde te imiteren Sunday Bloody Sunday van U2 was.)
En zo kwam het dat zij in het interval van één paragraaf
O'Reylly's schuin tegenover de Brusselse beurs binnenstapte.
O'Reylly's is een café waarvan er niet zoveel in zijn soort bestaan buiten Ierland. Gewoonlijk gaat het er kalm en zachtaardig aan toe. Dat komt door de kwaliteit van de drank die er geschonken wordt. De gasten drinken er Guinness en Ierse Whisky, maar eten er o.a. ook uitstekende
Fish & Chips, dat alles onder het alomtegenwoordige schijnsel van drie grote televisieschermen.
Op het moment dat Alma er binnenstapte echter weerklonken er zeldzaam barse stemmen.
"Ik zeg jullie, die Alma is een bedriegster. Dat schudt wat met haar kont en hopsa, koning Albert laat zich alweer vangen. Die vent denkt met zijn pik en zij profiteert daarvan. Zit op zijn kosten een "universele hymne" te componeren. Wie gelooft dat nu?"
Het was een klein, afgeborsteld kereltje, type midden- of hoger kader bij een vakbond, dat sprak. Zijn al te glad geschoren gezicht en zijn olfactorisch overdreven gebruik van aftershave verrieden zijn fundamenteel gebrek aan empathie voor de zwakkere in het algemeen, en zijn ziekelijke jalousie op iedereen waarvan hij ook maar kon vermoeden dat die beter, slimmer, eerlijker of mooier waren dan hijzelf. Hij stond met een ruk, zeer ostentatief recht, waarbij zijn stoel omviel, en riep luidop:
"EEN BEDRIEGSTER! DAT IS ZIJ!"
Dat waren zij niet gewoon bij O'Reylly's. De aanwezige gasten keken elkaar aan.
"Als ik jou was, Gert," zei iemand die blijkbaar zijn voornaam kende, "dan zou ik niet zo hard roepen. Zij schijnt van buitenaardse oorsprong te zijn."
"HAHAHAHAHAHAHAHAHA..." lachte het kereltje als antwoord.
"Echt waar hoor!" herhaalde de ander. "Ik zou maar heel goed opletten, die Alma schijnt al een paar mensen onherkenbaar veranderd te hebben. Zoals die ex-Sabenien die niet meer eet, zeg dus maar niks verkeerd, zeker niet over dat wondermooie lied "In The Year 2525"
"Precies," viel een andere stamgast bij "Naar het schijnt heeft dat lied voor haar een religieuze waarde. Laten wij dus maar voorzichtig blijven en haar niet beledigen in haar geloof."
De genaamde Gert schaterde het uit:
“Idioten!!! "In The Year 2525" een religieus lied? Geloven jullie dat nu? Hoe is het mogelijk? En met een nieuw couplet zou zij de aarde redden? Jullie hebben je verstand verloren, dat is het! Wacht maar tot ik die Alma eens te spreken krijg, ik zou wel weten hoe je dat soort aanpakt!"
"Wel die kans krijg je veel sneller dan je dacht, hier ben ik ... Gert!" weerklonk de heldere stem van Alma Zichtopzee doorheen de gelagzaal.
Iedereen wendde het hoofd in haar richting.
"Alma Zichtopzee!" riepen zij in koor uit.
Alleen de genaamde Gert bleek niet echt onder de indruk, maar die had dan ook - onder ons gezegd en gezwegen - zes pure Jamiesons op.
"Woehahahahaha....," lachte hij, "daar heb je de componiste! En hoe was het bezoek bij de koning? Mooie liedjes gezongen? Kom zing ook eens iets voor ons, gewone mensen! Of zijn wij iets te simpel voor jou?"
"Ik doe geen concerten voor dronkenlappen."
"Waa-aat?"
De verbazing van zo in publiek te worden tegengesproken door een andere dan zijn eigen vrouw maakte hem ineens dol van woede, en wat woedende dronkenlappen nogal eens plegen te doen stond hier nu ook te gebeuren: vrouwenmishandeling!
Alleen, hier stond Gert voor Alma Zichtopzee, geen gewone vrouw, maar een vrouw met bijzondere gaven. Zij loste de situatie als volgt op:
"Gert, jij bent boos en dronken. Dat doet mij zeer veel verdriet, maar het maakt mij eveneens woedend. En als ik woedend ben dan word ik ook gloeiend heet. Met heet bedoel ik niet wat jij daar meestal bij denkt als je aan vrouwen denkt, maar dan heb ik het over temperaturen, 8 à 900 graden Celsius, ruim genoeg om in een knellende omhelzing je bloed te doen verdampen. De rest van wat dan van je overblijft stamp ik met genoegen weg in een rioolputje. Dusssss.... (ze liet de ssss heerlijk sissen zoals dat gebruikelijk is op Zsjfnfureod vdp, in het 6² kwadrant in de vierde dimensie van het heelal) .. als jij hier niet binnen tien seconden buiten bent, dan grill ik jou op mijn ribben."
Gert's vrienden hebben het nooit begrepen, nooit eerder zagen zij hun maat zo gedwee zijn jas aantrekken en verdwijnen achter de deur, richting Beursgebouw.
Waarheen? Dat zal misschien nog blijken!
