Net toen ik uit schuldgevoel, omdat ik besef dat ik bitter weinig bijdraag tot het werk dat "huishouden" heet, de afwasmachine had leeggemaakt, kreeg ik een zoen van mijn vrouw:
"Omdat je toch zo behulpzaam bent!".
En zij stelde mij vrij van verdere karweien.
Schijnheilig als ik ben in zulke situaties maakte ik dankbaar gebruik van haar aanbod.
2 opmerkingen:
Ik maak ook altijd dezelfde fout bij mijn L. als hij aan het opruimen slaagt! Ik moet dringend mij mond leren houden!
Maar ook dat helpt niet natuurlijk. Wij mannen zijn al te snel geneigd om na één of twee karweitjes te gaan denken dat we er alleen voor staan.
Klein vraagje, laat L. als hij (alleen) de afwas doet ook de vieste borden en pannen staan? Om het vuil "los te weken"?
Een reactie posten