Pooier

Ja inderdaad, ik ben een pooier en wat dan nog? Ben ik daarom een slecht mens?
Daar kunt u niet over oordelen!
Ik ben niet meer dan een kleine "werkgever" en dan nog slechts deeltijds.
U moet niet geloven dat we allemaal van het geld bulken in onze branche.

Ik heb alleen Mirabel die voor mij werkt. Nu ja, werken, misschien is dat niet echt het juiste woord als je puur naar de rentabiliteit kijkt. Maar ziet u, ik vind begrippen zoals arbeidsvreugde, veiligheid, ethisch ondernemen enz. óók belangrijk. Ik ben geen kleine neringdoener die de roofbouw op zijn eigen leven en gezondheid tot norm verheft voor anderen. Wie de laatste cent uit zijn werknemers wil knijpen is geen knip voor de neus waard.

Zo wil ik onder geen beding dat Mirabel in de buurt van het station tippelt. No way, over mijn lijk! Het krapuul dat daar rondloopt! En de zatlappen!!! Ik heb haar duidelijk gezegd: "Mirabel, jij tippelt alleen maar in de Vredelaan, de Vuurkruisenlaan en de Weerstandslaan in Nossegem. Dat is een rustige buurt met beschaafde mensen. De straatverlichting is er uitstekend en als er iets voorvalt zal je daar snel op hulp kunnen rekenen. Ik heb er geen probleem mee dat je je tarief wat moet aanpassen. Jouw arbeidsomstandigheden en veiligheid zijn voor mij belangrijker dan kort geldgewin."

Toen ik dat voor het eerst zei keek ze mij ongelovig aan, maar nu na drie jaar lijkt zij toch te hebben begrepen dat ik een goede werkgever ben en haar zeker niet uibuit.

Gelukkig heb ik ook nog een job als leraar godsdienst, anders zouden wij niet rondkomen. De afgelopen drie jaar heeft Mirabel geen één klant gehad. Behalve Maria, die zevenentachtig is en verlamd. Mirabel schilt aardappelen en kookt soep voor haar. Soms doet ze zelfs boodschappen als de zoon van Maria ziek is of zo. Dat valt allemaal niet echt in haar functieomschrijving, maar kom, wie het kleine niet eert is het grote niet weert, luidt het spreekwoord toch?

Wij leven voorlopig dus hoofdzakelijk van mijn loontje. Karig, maar het lukt. Tijdens haar werkuren pas ik ook op haar zoontje, Luk, wat een lief kereltje. Helemaal zijn moeder. Ik ga ook naar de oudervergaderingen en één keer per jaar gaan we samen ( Mirabel, Luk en ik) op vakantie naar Duitsland. Gezonde boswandelingen, dat vinden wij alledrie heel erg leuk. 's Zaterdags doen wij samen boodschappen. Wie ons niet kent zou haast geloven dat wij een gezinnetje vormen.

Maar vergis u niet, ik ben haar pooier en Mirabel is mijn "meisje".