Mij kwam ter ore dat een grote groep mensen het verlangen koestert in een bokaal te mogen leven, al spreken zij zich daar niet graag publiekelijk over uit. Zij zouden eveneens heel goed beseffen welke offers dit van hen vergen zou, maar dat blijkt een prijs te zijn die zij er voor betalen willen. Wonderlijk is dat.
Die bokalen zijn ongeveer een meter hoog, onderaan wat breder dan bovenaan. Zij bieden ruimte aan één man of één vrouw, eventueel met een zuigeling. Hun geliefden zouden dan in de bokalen ernaast plaats nemen. Of daar rekenen zij toch op.
Er zou ook iemand moeten komen die de bokalen schoon houdt, en, in de zomer, uit de zon zet. Wie dat dan wel moet zijn vragen zij zich niet af. Het wordt als vanzelfsprekend aangenomen. Iemand die iets met bokalen heeft waarschijnlijk, maar toch de ultieme stap niet kan zetten.
Als de bokaalmensen op reis willen, en dat is een nood die zeker aanwezig is in onze maatschappij, dan stellen zij zich dit voor op basis van gespecialiseerde transporten.
Ik heb mij proberen voor te stellen hoe zo'n transport er uit zou zien. Machtig! Behalve wanneer het regent, want dan krijg je wasem op de wanden van de bokaal. Reizen op die manier is niet leuk.
Als iedereen in een bokaal zou gaan leven kregen we een totaal andere samenleving, met totaal andere omgangsvormen en -normen. Met etiketten ook. Weet men meteen wie meer of minder perfect is.
Misschien is dat wel de wens van de bokaalmensen. Al heb ik hen dat nog nooit duidelijk weten zeggen, zoals het hele verhaal mij ook maar ter ore kwam.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten