"Toch niet zo?"
"En zeker niet zo!"
"Beslist niet op die manier!!!"
"Het moet toch ook niet zo?"
"Is dat ook al een methode?"
Hij wond zich steeds meer op en jeremieerde dat het uiteindelijk niet uitmaakt hoe, sterven zou hij toch. Dat zijn dood onontkoombaar was had hij dan eindelijk toch begrepen.
Ik hoorde het aan en betreurde het dat hij niet kon kiezen. Hij had helemaal geen idee….
Op het laatst heb ik nog geprobeerd hem over de streep te trekken met voorbeelden uit de praktijk, maar hij vroeg bedenktijd. Beloofde zelfs dat hij beslist zou terugkomen. Alsof ik dat niet weet.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten