"Ik ben een cowboy," fluisterde hij in mijn oor.
"Wat zeg je?" (Ik ben dit soort spontane confidenties eigenlijk niet gewoon.)
"Ik zei dat ik een cowboy ben."
"In deze tijd, in dit economisch klimaat?"
"Ja."
Toen bleef het een tijdje stil zodat ik het gevoel kreeg dat het aan mij was om het gesprek op gang te houden.
"Brengt het op?"
"Weinig."
"En de toekomst?"
"Tja… mijn kinderen zien het alvast niet zitten."
"Geen opvolging dus. Niemand die je lasso's overneemt?"
"Neen."
Ik voerde een uitzichtloos gesprek met een wanhopige cowboy en had werkelijk met hem te doen.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten