Er was ooit een bos waar bijzonder slimme dieren huisden die in momenten van hoge nood de gedaante van je vader of moeder konden aannemen. Wanneer een jager zijn geweer in het struikgewas richtte zag hij daar dus vaak ineens zijn moeder zitten, stokstijf van angst om te worden vermoord door haar bloedeigen kind. Het vergde heel wat moed en zelfverachting om in dat bos te gaan jagen, of andere dingen uit te spoken, wetende dat je van overal kon worden beloerd door de ogen van je moeder of vader.
Gaandeweg is men het bos gaan mijden, en wat er nu van geworden is niet geheel duidelijk. Er is ook geen jager meer die erover spreekt.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten