Het instorten van de eerste huizen

Het begon met een man die een spreekbuis greep en het publiek begon te overtuigen van de voordelen die de export van alle schaamte met zich mee zou brengen.
"Gedaan met ons slecht te voelen!"
Hij gebruikte het woord 'ons' bijzonder vaak en al heel snel kreeg hij applaus van volgelingen die dachten dat het over hen ging. Zij deden hun best om zijn gedachtengoed zo goed mogelijk in de praktijk te brengen.
Uiteraard waren er ook recalcitranten die hem verweten er een dubbele agenda op na te houden, maar die werden snel afgevoerd. Bovendien, nog vòòr het volk er om vroeg, waren er plots wetten die dàt soort onbeschaamdheid streng beteugelden. Men moest voortaan maar eens leren leven met een ander belang dan het eigen belang, al werd dit eigenlijk niet in zulke duidelijke bewoordingen uitgelegd.
Op die manier werd het land veel sneller schaamteloos dan men ooit voor mogelijk had gehouden. En dat maakte weer tal van andere tot dan toe onmogelijk geachte ingrepen mogelijk.
Het was in die periode dat de eerste huizen begonnen in te storten.


_____

Plausibel

Neen, ik mag er dan wel zo uitzien, maar ik heb echt nog nooit de boerinnekens met hun rokjes zien zwaaien. Niet naar achter en niet naar voor, en ik zag er beslist niet zo maar door! U houdt mij voor iemand anders! Waarom denkt u toch dat ik dat was? Had dat dan gemoeten? Dat is allemaal toch niet meer van deze tijd?
Wel?
U neemt mij in de maling?
...
U vond het plausibel!


_____

Is de Dijle waanzin?

Er leefde eens een man die in zijn hele leven nooit één vraag stelde. Nooit stelde hij voor de hand liggende vragen als:
"Bestaat jullie God echt?"
"Hebben rijken dan echt niets nodig?"
of :
Wordt iedereen gelukkig van menigvuldig zelfbevredigen?"
Ook andere vragen zoals:
"Betekent het sterrenbeeld Vissen nog hetzelfde als je er van de andere kant van het heelal naar kijkt?"
"Moeten mensen die nooit iets te vertellen zullen hebben per se vreemde talen leren?"
"Mag je van meerdere vrouwen tegelijk houden en moet het dan precies evenveel?"
"Als gebleken was dat de maan ècht een kaas was, zou elke aardbewoner er dan een stukje van hebben kunnen kopen en zou het plotse aanbod de prijs van de aardse kazen hebben doen schommelen? (Er van uitgaande dat de kwaliteit even goed was uiteraard).
"Is alles in de Bijbel even geloofwaardig, en wat niet?"
"Is de Dijle nog een natuurlijke grens, of is dat waanzin?"
"Wordt iemand die sterft plots een beter mens? En maakt dat dan nog iets uit?"
"Wat verklaart iemand die de oorlog verklaart eigenlijk?"
"Hoe zet je eenzaamheid om in energie en is dat ethisch?"


_____

Ik kliefde

Ik werd gemaand minder te zwalpen en ik gehoorzaamde.
Ik was namelijk in een zeilboot veranderd omdat ik aangestuurd wilde worden.
En ik werd aangestuurd!
Door een prachtige jonge vrouw die mij precies wist te laveren en het zwalpen verbood.
Ik gehoorzaamde zonder morren en deed niets liever dan te klieven voor haar.
Uiteraard had ik de keuze om op elk moment weer te veranderen in een zwalpende man, maar ik was heel tevreden als zeilboot. Ik nam mij ook voor de jonge vrouw te waarschuwen wanneer ik weer man zou worden, dan kon zij tijdig overdenken wat haar te doen stond.
Maar zoals ik al zei was ik heel tevreden om als zeilboot te kunnen klieven.
Ik kliefde dat het schuimde.


_____

Een zeeman

Er was eens een man die het leven van een zeevaarder leidde zonder ooit de deur uit te gaan. Hij deed dat door van 's morgens vroeg tot 's avonds laat alle ramen open te zetten en zo, van kamer naar kamer te laveren, al naargelang de richting van de binnenwaaiende winden. Hij kende na verloop van tijd alle stromingen van de keuken naar de badkamer, van de kelder naar de studeerkamer en van de slaapkamer naar het balkon op zijn duimpje. Dat laatste gebruikte hij trouwens vaak om wisselende winden in de schatten en zo gevaarlijke kamers tijdig uit de weg te gaan.
In de loop der jaren wende hij ook aan de eenzaamheid van de zeevaarder, want er was dan wel een vrouw aanwezig in het huis, een man op zee weet niet altijd wat en hoe te communiceren, en omgekeerd, heeft een zeemansvrouw niet altijd zicht op welke koers haar man zich op dat moment bevindt.


_____

Uitnodiging

Het was ooit parate algemene kennis
dat wie op het juiste moment
op het juiste strand
bij de juiste zee
of meer
(of in de buurt van een berg)
eventueel in een boot op zijn hoofd staande
de juiste bloemen
(of anders parafernalia)
op de juiste manier weet te offeren,
een groep engelen
(of duivels)
ziet verschijnen die
niet onderhevig aan de zwaartekracht
of aan ander bijgeloof dan het jouwe
komen vertellen wat je ziel nog waard is
nà deze praktijken.
En dan is het aan ù
om deze gebeurtenis te interpreteren.


_____

De cowboy

"Ik ben een cowboy," fluisterde hij in mijn oor.
"Wat zeg je?" (Ik ben dit soort spontane confidenties eigenlijk niet gewoon.)
"Ik zei dat ik een cowboy ben."
"In deze tijd, in dit economisch klimaat?"
"Ja."
Toen bleef het een tijdje stil zodat ik het gevoel kreeg dat het aan mij was om het gesprek op gang te houden.
"Brengt het op?"
"Weinig."
"En de toekomst?"
"Tja… mijn kinderen zien het alvast niet zitten."
"Geen opvolging dus. Niemand die je lasso's overneemt?"
"Neen."
Ik voerde een uitzichtloos gesprek met een wanhopige cowboy en had werkelijk met hem te doen.


_____

Knellend hoedje

Zij was wel een hoofd groter dan ik en paste een hoedje. Dat stond haar wonderwel en dat zou ik haar ook zeggen!
"Het zit als gegoten!" zei zij evenwel eerst.
"Het staat u wonderwel," vulde ik dan maar aan.
Zij bekeek zichzelf en het hoedje vanuit allerlei hoeken in de voorhanden zijnde spiegel en leek zeer tevreden, tot zij ineens opmerkte:
"Vreemd, het knelt ineens."
"Knelt het ineens?" informeerde ik alsof ik daaraan iets zou kunnen doen.
"Ja, probeer maar," bood zij aan.
Ik zette het hoedje op. Wat een intimiteit plots, en het werd mij vreemd te moede.
"Het staat ook ù wonderwel!" slaakte zij een kreetje.
"Het zit inderdaad als gegoten," mompelde ik en ik bekeek mezelf vanuit dezelfde hoeken als hierboven in de voorhanden zijnde spiegel.
Vorsend stond zij achter mij. Zij was echt véél groter dan ik!
"Maar inderdaad, u hebt verdorie gelijk," merkte ik ineens, "Het lijkt ineens te knellen. Hier en hièr," wees ik.
"Ja hé!"
Wij waren het duidelijk eens dat het hoedje ineens ging knellen. Misschien hadden wij dan ook wel nog andere dingen gemeen?


_____

De logica van de leugen

De allereerste leugen moet uit het niets ontstaan zijn. Als vanzelf. Zoals meestal het geval is met onverklaarbare dingen. Die allereerste leugen zal ook niet tot veel gediend hebben en door heel wat mensen ook als dusdanig zijn herkend. Het enige wat men de mensen van toentertijd verwijten kan, als dat woord gepast is, is dat zij zich niet bewust waren van het historisch belang van de gebeurtenis en die als dusdanig optekenden en reageerden. Door het invoeren van een adequaat restrictief reglement bijvoorbeeld. En een gedenkplaquette!
De volgende leugens werden alras grotesker, flagranter en doorgaans onbeschaamder.
Maar leugens dienen uiteraard een doel. Iemand die liegt doet dat niet zomaar. Tenzij er ervaring, roekeloosheid of gemakzucht mee gemoeid is.
Op die manier zijn er al maar meer leugens in de wereld gekomen. De meeste om bestwil, om tijd te besparen, om niet te kwetsen, om religieuze redenen.
Tot er natuurlijk een moment komt dat er over alles zal worden gelogen. Op dat ogenblik zullen wij ons geheel en al in een parallel universum bevinden. Onbegrijpelijk voor wie niet is opgegroeid met de logica van de leugen.
Maar zo ken ik niemand.


_____

De geschiedenis van een bos

Er was ooit een bos waar bijzonder slimme dieren huisden die in momenten van hoge nood de gedaante van je vader of moeder konden aannemen. Wanneer een jager zijn geweer in het struikgewas richtte zag hij daar dus vaak ineens zijn moeder zitten, stokstijf van angst om te worden vermoord door haar bloedeigen kind. Het vergde heel wat moed en zelfverachting om in dat bos te gaan jagen, of andere dingen uit te spoken, wetende dat je van overal kon worden beloerd door de ogen van je moeder of vader.
Gaandeweg is men het bos gaan mijden, en wat er nu van geworden is niet geheel duidelijk. Er is ook geen jager meer die erover spreekt.


_____

Spaarzaamheid kent bijzondere gedaanten

"Een spaarzame vrouw is er twee waard!" wist Kobe met stelligheid te verkondigen.
"Hoezo?" wilde Flavie, zijn liefje van die avond weten.
"Met het geld van de eerste, heb je plezier met de tweede!"


_____

Twijfel over goed en kwaad na een metamorfose

Op een dag werd een man wakker om te constateren dat hij de gave van "X-straalvisie" had verworven.
"Ach, daar valt wel mee te leven," bedacht hij onwillekeurig, terwijl zijn blik op zijn buurvrouw in de badkamer aan de overkant viel, "Het biedt misschien wel perspectieven," dacht hij er zelfs bij, iets minder onwillekeurig.
Later die week ondervond hij ook dat hij reflexen "sneller dan een kogel" bleek te hebben gekregen. Dat was op het moment dat zijn overbuurman vanuit zijn dakraam met een oude legerrevolver op hem schoot omdat hij dat gestaar naar zijn huis ineens erg vreemd was gaan vinden, zeker nu zijn vrouw een uitgebreide douche stond te nemen. Als waren het twee vliegen had hij de twee kogels van zichzelf afgeslagen.
"Ik zit blijkbaar op een keerpunt in mijn leven," besefte hij na dit voorval.
Kort daarna bleek hij ook te kunnen vliegen en met zijn adem vallende bomen weg te kunnen blazen, net voor die op jonge moeders met een kinderwagen dreigden te vallen.
Zijn vrouw kreeg echter ook door dat er zich in haar man veranderingen voltrokken, en zij hoopte van ganser harte dat hij zijn nieuwe gaven alleen maar ten goede zou aanwenden, want zij kende hem onderhand: veel goede bedoelingen maar vaak worstelend met de begrippen goed en kwaad.


_____

Van de haan en de kip

Op zekere dag, na een aantal vernederingen en vragen die hij niet adequaat wist te beantwoorden, besefte een man dat hij voortaan beter als haan door het leven kon gaan. Hij liep kraaiend naar huis om deze nieuwe levenswending uit te gaan leggen.
Zijn vrouw was eerst met verstomming geslagen, maar toen zij, ook dank zij de atypische werking van haar sluitspier, eieren bleek te kunnen leggen (al waren het maar onooglijke steenachtige keutels) kakelde zij deemoedig dat zij haar man altijd zou blijven volgen in zijn zoektocht naar zijn plaats in de wereld.
Het hoeft niet gezegd, denk ik, dat zij met hun gekakel en gekraai op een muur van onbegrip stootten in hun kennissenkring, waar heel wat individuen toefden die zich veel edeler gevogelte waanden. Tenzij er iemand een ei tekort kwam. Dàn wilde men hen nog wel eens kennen.


_____

Meeval

Er is natuurlijk de vrouw met de gietijzeren tong, en neen, je wil eigenlijk niet aangesproken worden door haar, laat staan vol in de mond gezoend. Maar kijk, dat is meeval: zij ziet jou niet eens staan!


___

Over omgang met bokaalmensen

Mij kwam ter ore dat een grote groep mensen het verlangen koestert in een bokaal te mogen leven, al spreken zij zich daar niet graag publiekelijk over uit. Zij zouden eveneens heel goed beseffen welke offers dit van hen vergen zou, maar dat blijkt een prijs te zijn die zij er voor betalen willen. Wonderlijk is dat.
Die bokalen zijn ongeveer een meter hoog, onderaan wat breder dan bovenaan. Zij bieden ruimte aan één man of één vrouw, eventueel met een zuigeling. Hun geliefden zouden dan in de bokalen ernaast plaats nemen. Of daar rekenen zij toch op.
Er zou ook iemand moeten komen die de bokalen schoon houdt, en, in de zomer, uit de zon zet. Wie dat dan wel moet zijn vragen zij zich niet af. Het wordt als vanzelfsprekend aangenomen. Iemand die iets met bokalen heeft waarschijnlijk, maar toch de ultieme stap niet kan zetten.
Als de bokaalmensen op reis willen, en dat is een nood die zeker aanwezig is in onze maatschappij, dan stellen zij zich dit voor op basis van gespecialiseerde transporten.
Ik heb mij proberen voor te stellen hoe zo'n transport er uit zou zien. Machtig! Behalve wanneer het regent, want dan krijg je wasem op de wanden van de bokaal. Reizen op die manier is niet leuk.
Als iedereen in een bokaal zou gaan leven kregen we een totaal andere samenleving, met totaal andere omgangsvormen en -normen. Met etiketten ook. Weet men meteen wie meer of minder perfect is.
Misschien is dat wel de wens van de bokaalmensen. Al heb ik hen dat nog nooit duidelijk weten zeggen, zoals het hele verhaal mij ook maar ter ore kwam.


_____

Het voorkomen van zand in dromen (Modus Vivendi)

Het is nuttig dat de ene geregeld het huis schoon veegt als de andere zandkorrels verzamelt, en dat elk zich beperkt tot wat hij of zij het beste kan en zich daarbij neerlegt. Op die manier is het mogelijk om gelukkig te worden met het verzamelen van zand èn het geregeld schoonvegen, als activiteiten in één en dezelfde droom.


_____

Lapje (Een allegorie)

"Wij komen vanavond langs om het lapje te vervangen."
"Lapje vervangen? Welk lapje?"
"Je gaat ons toch niet vertellen dat je van niets weet?"
"Neen."
"Het lapje waar men je al jaren voorhoudt. Wij komen het vervangen door het onze."


_____

De man die zijn dood mocht kiezen

"Toch niet zo?"
"En zeker niet zo!"
"Beslist niet op die manier!!!"
"Het moet toch ook niet zo?"
"Is dat ook al een methode?"

Hij wond zich steeds meer op en jeremieerde dat het uiteindelijk niet uitmaakt hoe, sterven zou hij toch. Dat zijn dood onontkoombaar was had hij dan eindelijk toch begrepen.
Ik hoorde het aan en betreurde het dat hij niet kon kiezen. Hij had helemaal geen idee….
Op het laatst heb ik nog geprobeerd hem over de streep te trekken met voorbeelden uit de praktijk, maar hij vroeg bedenktijd. Beloofde zelfs dat hij beslist zou terugkomen. Alsof ik dat niet weet.


_____

De periscoop

Lang geleden werden wij nog beloerd door een periscoop. Weinigen herinneren zich dat nu nog. Ik wel.
Men vroeg zich af wat dat te betekenen had. Wie beloerde er ons? Waarom? In wiens opdracht?
Wij pasten wel op onze tellen toen. Toen de periscoop ons beloerde. Je wist het maar nooit.
Er is uiteindelijk nooit wat gebeurd hoor, en het loeren is ook opgehouden. Of we hielden er geen rekening meer mee, zo kan je het ook stellen. Anders houd je dat niet uit met een aldoor loerende periscoop. Als het dàt dan was, want daar raken de meningen ook over verdeeld. Iedereen denkt er tegenwoordig het zijne van.
Inmiddels, in de loop der jaren zijn we geworden wat we nu zijn. Zonder periscoop.
Hoe dat nu meevalt is moeilijk te zeggen.


_____

Voor de hand liggende technologieën

Wij kunnen nu steeds dieper in de grond kijken.
Meter voor meter strekt ons zicht steeds dieper.
We noteren elke centimeter winst.
Als medewaarnemer moet ik zeggen dat ik daar zeer trots op ben. De laatste millimeters die wij wonnen zijn trouwens aan mij te danken. Als projectleider ben ik ook de mens die al het allerdiepste in de grond heeft gekeken. Dat vergt natuurlijk geduld en kennis. Al van in mijn jeugd kijk ik in de grond.
Om nòg dieper te kijken is het wachten op nieuwe technologieën. Die zitten er zeker aan te komen. De mensheid heeft al heel wat technologie bedacht. Van sommige vraag je je zelfs af waarom in hemelsnaam, en waarom niet iets meer voor de hand liggend. Dan keken we nu misschien al wel vijftien centimeter dieper in de grond!


_____

De toekomst

Dat de toekomst morgen begint, was een les die niet voor iedere jongen even bevattelijk was, maar de meester zou het nog twee keer met andere woorden herhalen.


_____

Een aforisme van oom Floris

Wie strak in het pak zit is waarschijnlijk te dik, of onderschat zichzelf!


_____

De boekhouder en de achterwaartse salto

Een boekhouder maakte een achterwaartse salto.
"Kijk baas," zei hij, "Een achterwaartse salto."
"Dit is niet de plaats om achterwaartse salto's te maken," sprak zijn baas vermanend.
Dus ging de boekhouder huiswaarts en toonde daar aan zijn vrouw zijn achterwaartse salto.
"Denk je zo respect af te dwingen?" zei zij, die dit soort en andere dingen al lang niet meer van hem verwachtte.
"Geen idee," antwoordde de boekhouder, "Maar ik voel dat mijn leven veranderd is en ik zou willen dat jij dit nu ook leert."
Zo werden de boekhouder en zijn vrouw gelukkig en dat dankten zij aan zijn achterwaartse salto.


_____

De gehele waarheid

Er was eens een koning die, omdat zijn voorgangers (en vooral zijn vader) alle andere dingen al hadden gedaan, er niets beter op vond dan zijn volk de waarheid te beloven. Maar dan ook de gehele waarheid en niet zo maar de waarheid in het algemeen.
Hij had de woorden nog niet helemaal uitgesproken, laat staan zelf begrepen (want hij was een man die haast sneller handelde dan nadacht), of hij hoefde geruime tijd niet meer met zijn voeten op de grond te staan: men droeg hem op handen terug naar zijn paleis.
Uiteraard beschikte hij over ervaren ministers (velen werden het van vader op zoon!) die zich haastten om het volk en de koning uit te leggen dat men toch voorzichtig moet zijn met de hele waarheid en dat het primordiaal was om vooraleer haar volkomen te "implementeren" er een degelijke studie moest worden gemaakt over wat "de totale implementatie van de waarheid impliceert".
Zo bouwde het land zich een wereldwijde reputatie op met colloquia, debatten, studiedagen en leerstoelen, ja zelfs met fictionele werken die de hele waarheid als kernthema behandelden.
Maar toch was het ook zo dat de belofte van de koning niet overal op even veel bijval kon rekenen. Er waren een aantal ridders, burggraven en baronnen, ook een aantal ambassadeurs van vreemde mogendheden, een paar kapiteins van een of andere industrie en ja zelfs enkele religieuze leiders die het idee van de totale waarheid niet helemaal zagen zitten en er elk op hun eigen manier tegen spartelden. Hun argument was "dat je een kind ook niet zo maar een revolver geeft!" Ze vertelden er niet bij dat zij hen die revolver wèl gaven wanneer de kinderen wat groter werden.
Steeds vaker lazen de burgers in hun kranten en tijdschriften over molenaarszoons, drakendoders, jaloerse koninginnen, enz. wie er alles aan gelegen was opdat de dochter van de koning (de prinses om precies te zijn) snel zou trouwen met iemand die van het koningschap geen verstand had en die het op een meer moderne wijze zou kunnen waarnemen. Want nà het huwelijk, zo voorzag de grondwet het, zou de koning troonsafstand moeten doen. Waarmee ook zijn belofte van geen tel meer zou zijn, al werd dat laatste niet al te veel benadrukt.
Spijtig echter was Stippelijne zo lelijk als de nacht en nymfomaan, zodat duur ingehuurde krachten het een voor een opgaven. Tot grote teleurstelling van het volk dat telkens weer in de zich elkaar opvolgende hoopgevende nieuwsbulletins geloofde.
Ondertussen ging de koning maar door met investeren in het onderzoek naar de hele waarheid, tot het er op een dag op leek dat er resultaten geboekt werden! Toen kwam er spoorslags een delegatie op staatsbezoek. Een delegatie van de Vereniging van Buurlanden die het Beste Voorhebben met hun Buurlanden, sterker nog die slechts dat als enige aspiratie in hun vaandel voeren!
Wat zij de koning vertelden is niet helemaal duidelijk want er bleek geen wet te zijn die hierover een waarheidsgetrouwe rapportage vergde. Maar het kwam er op neer dat zij allen, samen met de koning, op een heel hoog balkon verschenen en dat de koning, die door de sterkste vertegenwoordigers over de ballustrade werd gehouden, een verklaring voorlas waarin stond:


1) Dat alles uitstekend ging met zijn dochter


en dat


2) De hele waarheid heel moeilijk te omschrijven is omdat iedereen ook eigen waarheden heeft en dat die ook moeten worden gerespecteerd.


Wat dat allemaal precies betekende begreep haast niemand, maar omdat men niet in opstand komt tegen wat men niet begrijpt, ging iedereen naar huis. Net op tijd om op tv te zien hoe de koning en de gezanten van de Vereniging van Buurlanden die het Beste Voorhebben met hun Buurlanden aan een rijk gevilde tafel een toast uitbrachten op de gehele waarheid.

Het gat in de zee

Het is ons nooit echt duidelijk geworden waarom de enige man die ooit echt heeft geprobeerd onze vrouwen gelukkig te maken is verdwenen langs een gat in de zee.
Zij die ons voorhielden getuige te zijn geweest van zijn verdwijning toonden ons om de paar weken een brief of een ansicht, als bewijs dat het hem nog steeds goed ging, maar echte bewijzen leken ons dat toch niet.
Zij vertelden ons ook dat zij de hoeders waren van zijn erfenis en dat zij ook instonden voor zijn huidig welzijn, aangezien hij ook nu nog, maar elders dan, druk in de weer was met pogingen om vrouwen gelukkig te maken. Vrouwen zijn er namelijk overal, zo werd ons op het hart gedrukt, en zij snakken overal naar geluk, voor mochten wij ons dat afvragen.
Uit de documenten en ansichten leerden wij van de ontelbaar mogelijk manieren waarop een vrouw zoal gelukkig gemaakt zou kunnen worden, en welke offers daarvoor soms nodig zijn. Maar elk document of ansicht lokte toch ook weer discussie uit.
"Begreep hij dan niet dat zijn werk hier nog lang niet af was?"
"Is hij dan niet nieuwsgierig om te weten of de vrouwen die hij probeerde gelukkig maakte het ook zijn geworden?"
"Hebben de vrouwen ginds dan meer recht op geluk?"
Omdat de hoeders zich zelf niet aan antwoorden waagden stelden zij voor dat wij alles te boek zouden stellen en dat zij dat dan door het gat in de zee aan hem zouden doorgeven, in de hoop op een antwoord. Het is op die manier dat wij, gedwongen om een en ander rationeel te overdenken alvorens het op te schrijven, stilaan zijn gaan nadenken over wat een vrouw gelukkig kan maken en dat het tot ons doordrong hoe hulpeloos wij in ons zelve graaien om op goed geluk een oplossing te vinden. Misschien moeten wij ook maar verdwijnen door een gat in de zee?


_____

Logopedist is een beroep dat in de voorbije decennia een enorme evolutie heeft gekend

"Kom Lisa, deze week de klinkers!"


_____

Interview met de uitvinder van de vooruitkijkbril

"Het was ook U toch die de leidraad heeft uitgevonden op een bepaald moment?"
"Jazeker. Op een dag zocht ik een oplossing om het doelloos krioelen van mensen in een verstedelijkte omgeving tegen te gaan, zodat niet alleen het verkeer, maar ook de bewegingen van de mensen doorheen hun leven doelmatiger zou worden, en de mensen zelf dus gelukkiger. Het idee van een leidraad kwam toen vanzelf. Een eenvoudige, zeer plooibare draad van kunststof, lang genoeg opdat iedere burger met stemrecht hem kon vastnemen. De kneep zat hem er in dat iedereen op die manier als vanzelf gedwongen wordt behoedzaam te bewegen en bedachtzaam naar zijn bestemming te gaan. Anders raakt de draad natuurlijk in de knoop. En dat mag natuurlijk, maar men zou dan wel precies weten wie de boel in het honderd stuurt.
Om een of andere reden is het echter niet aangeslagen. Ik schreef columns in kranten en tijdschriften. Ik heb ook de kans gekregen om het in duidingprogramma's toe te lichten, maar neen… Het is nooit doorgebroken. Al weet ik wel dat het systeem wordt gebruikt in concentratiekampen van een met ons bevriende natie!
Later heb ik dan nog de vooruitkijkbril bedacht…"
"De vooruitkijkbril?"
"Ja, maar aangezien ik toen ook net een functie kreeg in het schaduwkabinet, kwam ik niet verder dan een prototype."
"O, op die manier bent u dus in de politiek gekomen, waarvan de meesten u per slot toch kennen."
"Precies, ik ben er altijd voor het geluk van de mensen."


_____

De blije man

Er was eens een blije man.
Hij was met alles blij.
Hij was blij met dingen waar andere mensen doorgaans helemaal niet blij mee zijn.
Zelfs met dingen waar nog nooit iemand blij mee is geweest.
Hij was blij met het kleine (mieren).
Maar ook blij met het grote (de Eiffeltoren).
Hij was ook blij met samenlopen van omstandigheden.
Zoals de dag dat de Apollo 11 missie op de maan landde en Eddy Merckx de Tour de France won!
Hij vond dat hij met recht en reden altijd blij was.
Hij was ook blij met zichzelf, wat aanstekelijk werkte op zijn omgeving.
Zijn naam en faam als blije man begonnen zich te verspreiden zodat na verloop van tijd hij ook aangesproken werd door mensen die hij niet kende en die vroegen of hij ook blij was met hen.
Dat was een kleine moeite voor een man die ook blij is met het ons onbekende deel van het heelal.
Op het einde van zijn leven is hij ook heel blij heengegaan.
Dit laatste weten wij van zijn vrouw die er bij was.
Snikkend heeft zij het ons verteld.


_____

Mobieler

Steeds preciezer wist hij zijn dromen aan te sturen en op die manier werd hij, dat meende hij toch te mogen stellen, een heel stuk mobieler.


_____