De dame op de bureaustoel

Toen op een zonnige dag J. één voor één al zijn vrienden opbelde om samen iets te gaan eten bleek dat ieder van hen een goede reden had om die dag geen tijd voor zoiets te hebben.
"Mooie vrienden zijn dat," begreep J., in het besef dat hij al maanden helemaal in zijn eentje had geleefd, "Maar ik laat mij niet kennen!" nam hij zich vervolgens voor, "Dan ga ik maar alleen de stad in. Wie weet wat voor goeds ontmoet ik nog op mijn weg.

Het werd een prachtige wandeling omdat hem heel wat dingen opvielen die hem tot dan toe nooit waren opgevallen. Tot er ineens, van achter een boom een oud mannetje, met een dik vezelig touw in zijn hand, opdook en pardoes tegen hem opliep.
"Hier, pak aan," zei het ventje haast opgelucht en hij duwde J. het touw in handen, "trek hier maar aan en alles komt beslist in orde!"
Vòòr J. kon reageren of zelfs maar "Dank u wel," zeggen verdween het kereltje al weer.
Benieuwd wat dit voorval mocht betekenen, maar zeker argwanend of hij niet gefopt werd, trok J. eens met een snokje aan het touw. Meteen werd hij gewaar dat het aan een vrij zwaar gewicht vast moest zitten want hij slaagde er niet in om het met die ene hand naar zich toe te halen. Het was dus met beide handen en uit alle macht dat hij het touw begon in te halen.
Eèn uur,
enkele uren,
de hele avond,
de rest van de nacht.
Het duurde uiteindelijk weken voor hij eindelijk de dame op de bureaustoel wist binnen te halen.
"Bent ù?" vroeg het mens zonder omwegen en hoopvol.
"Geen idee," stamelde J., die dit soort ontmoetingen niet gewoon was, "Ik kreeg pardoes dit touw in handen geduwd. Dat is alles," meende hij zich ook nog te moeten verontschuldigen.

Op die manier raakten zij in gesprek en vertelden honderduit over zichzelf en het leven. Bovendien, zonder wederzijds die slinkse bijbedoeling toe te geven, spraken zij meteen ook af om elkaar nog eens te ontmoeten.
En nog eens,
en nog eens.
Tot zij van elkaar zeker wisten of het zou klikken!

Indien niet, zo moest hij beloven, dan zal J. haar op dezelfde manier doorgeven als waarop zij in zijn leven kwam.