Achter een muur hoorde de gemaskerde man hen de wereld verbeteren. Hij vroeg zich af hoe zij dat toch aanpakten. Welke kant het uitging en wat het dan eigenlijk inhield, conceptueel dan. Hij vroeg zich ook af waarom hij er niet bij betrokken werd. Ze kenden hem toch?
Ineens wist hij wat hem te doen stond. Hij zou er naar toe gaan, hen aanspreken en zijn diensten aanbieden. Het ging hier dan wel om een ouderwets streven, maar dat deed niets af aan de intrinsieke waarde ervan. Zij zouden ook wel opkijken van zijn aanbod: op zijn leeftijd nog willen helpen om de wereld te verbeteren!
Maar had hij daar nog wel genoeg zicht op? Niet eigenlijk. Hij had wel zo zijn ideeën, maar wat, en hoe, en vooral wat éérst en hoe éérst en dergelijke, dat waren dingen waar hij een minder klare kijk op had. En ook, vroeger, nooit had hij laten blijken dat hij een wereldverbeteraar was. Integendeel eigenlijk.
Op de radio speelde een oude hit, wat hem afleidde, en niet meteen op ideeën bracht waarmee hij nu ineens wel de wereld zou kunnen helpen verbeteren. Wat hij toch wel wilde, nu.
Uiteindelijk liet hij het maar zo. Het was wat het was, zonder per sé mee te hoeven verbeteren.
Hij hoorde hen achter de muur dan nog wel bezig, maar zoveel lawaai maakten zij nu ook weer niet. Hij wende er aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten