Om een absurde held te worden trok een jonge stedeling in de leer bij een oude absurdist.
"Maar Meester, elke dag opstaan om kwart voor zeven, ons wassen en aankleden, ontbijten, werken tot twaalf uur, middagmaal, dan weer doorwerken tot zes uur. Zaterdag en zondag boodschappen doen en uitrusten, en dat dag in dag uit, altijd weer dezelfde sleur. Wij lijken wel gewone mensen, dat is toch al te absurd!"
"Jongen, jou kan ik blijkbaar niets meer leren."
4 opmerkingen:
De wereld, gevuld met undercover-absurden onder de dekmantel van absurd-normaal als toppunt van absurditeit!
Waar is de tijd...?
Waar zijn de helden?
Waar is nog wat goeie ouderwetse absurditeit?
voor sodade:
De goeie ouderwetse absurdideit? Ik vrees dat die in de politiek gegaan is.
The Red-Haired Man
by Daniil Ivanovich Kharms, 1937
There was a red-haired man who had no eyes or ears.
Neither did he have any hair, so he was called red-haired theoretically.
He couldn't speak, since he didn't have a mouth. Neither did he have a nose.
He didn't even have any arms or legs. He had no stomach and he had no back and he had no spine and he had no innards whatsoever. He had nothing at all!
Therefore there's no knowing whom we are even talking about.
In fact it's better that we don't say any more about him.
Over de politici wordt teveel gepraat... Ze verdienen de titel van absurd-zijn niet eens.
Hoed u voor valse absurditeit.
voor sodade:
1000 x bedankt voor dit gedicht.
Die schrijver wil ik beter leren kennen.
Een reactie posten